Στην παρούσα πτυχιακή, αναλύεται ένας από τους κυριότερους παράγοντες της θαλάσσιας μόλυνσης, η μεταφορά του πετρελαίου. Η εξάλειψη αυτής της μορφής ρύπανσης έχει μεγάλο κόστος και είναι αρκετά χρονοβόρα. Οι ανοικτοί ωκεανοί και οι παράκτιες ζώνες λαμβάνονται υπ’ όνμιν σαν δύο ξεχωριστές περιοχές εισροής ρύπων.
Σε αντίθεση, οι παράκτιες ζώνες σ όλο τον κόσμο, βρίσκονται σε κίνδυνο από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Τα απόβλητα είναι ένα σπουδαίο πρόβλημα για τη θάλασσα και μια μεγάλη απειλή για τη δημόσια υγεία. Τα μολυσμένα θαλασσινά νερά συμβάλλουν τόσο στη ρύπανση των θαλασσών, όσο και στους κινδύνους για τους κολυμβητές.
Πρέπει να τονιστεί ότι, το πετρέλαιο φθάνει στη θάλασσα, μέσω των δεξαμενόπλοιων, με τις θαλάσσιες μεταφορές, οι οποίες απαρτίζουν μία από τις πηγές ρύπανσης. Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός δεξαμενόπλοιου -συγκεκριμένα του Double Eagle - παρατίθενται στο τρίτο κεφάλαιο. Επιπρόσθετα, αναφέρονται οι οδοί διείσδυσης ρύπων, καθώς και η διάθεση και η μεταφορά αποβλήτων στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η δημιουργία πετρελαιοκηλίδων έχει επιπτώσεις στα θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα, καθώς και στο φυτοπλαγκτόν. Στη συνέχεια, στο τέταρτο κεφάλαιο, προσδιορίζονται τα μέτρα αποφυγής των πετρελαιοκηλίδων, όπως η καθιέρωση υποχρεωτικής πορείας για τα δεξαμενόπλοια, σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές.
Οι τρόποι καθαρισμού από πετρελαιοκηλίδες επεξηγούνται στο πέμπτο κεφάλαιο. Στις ανοικτές θάλασσες χρησιμοποιούνται μέθοδοι, όπως καύση και χρήση απορρυπαντικών. Ωστόσο χρήζει ιδιαίτερης σημασίας να εξεταστεί αν πρέπει να γίνει η απομάκρυνση με φυσικές διεργασίες, χωρίς την ανθρώπινη επέμβαση. Στις παράκτιες περιοχές γίνεται άντληση με βυτιοφόρα.
Η καταστροφή του θαλάσσιου χώρου σε διεθνές επίπεδο, δραστηριοποίησε σταδιακά την διεθνή κοινότητα, με στόχο την αντιμετώπιση ή και την εξάλειψη του σχετικού προβλήματος και τη διεθνή προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος . Οι κανονισμοί για την πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης και οι προβλεπόμενες κυρώσεις γνωστοποιούνται στο έκτο κεφάλαιο.
Το ενδιαφέρον των ειδικών, οδηγεί υπεύθυνους και μη, στην ανάληψη καθηκόντων, στη λήψη αποφάσεων, στην υιοθέτηση μέτρων και κυρώσεων, με σκοπό να γίνει υποχρεωτική η φροντίδα και η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.