Η μέχρι τώρα ανάλυση έχει αποδείξει ότι σήμερα όλα τα πλαστικά μπορούν να ανακυκλωθούν με κάποια μέθοδο. Μια ιεράρχηση της ανακύκλωσης φανερώνει, όμως, ότι η προσπάθεια που απαιτείται για την ανακύκλωση και η αξία των ανακυκλωμένων προϊόντων δεν είναι οι ίδιες σε όλες τις περιπτώσεις. Έτσι, τα πολυμερή συμπύκνωσης, όπως το νάϋλον και οι πολυεστέρες, προσφέρουν το πιο ευρύ πεδίο διεργασιών ανακύκλωσης. Για παράδειγμα, παράλληλα με την επαναχρησιμοποίηση αυτών των πολυμερών μέσω της επανάτηξης τροποποιημένων ή μη προϊόντων τους, είναι πιθανό να ανακτηθούν τα μονομερή τους σε καθαρή μορφή μέσω χημικού αποπολυμερισμού τους, ακόμη κι όταν η τροφοδοσία της διεργασίας που εφαρμόζεται απαρτίζεται από ακάθαρτο πολυμερές. Πολυμερή με χαμηλότερη σταθερότητα τήξης όπως είναι τα μορφοποιημένα ακρυλικά πλαστικά, μπορούν να ανακυκλωθούν μόνο με χαμηλής θερμοκρασίας διάσπαση στα μονομερή τους. Στην περίπτωση των PURs, η αποσύνθεσή τους με νερό ή αλκοόλες οδηγεί σε χαμηλού μοριακού βάρους και κατεργάσιμα με τήξη ολιγομερή ή μονομερή, τα οποία μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για τη δημιουργία νέων πλαστικών. Τα άλλα θερμοσκληρυνόμενα πολυμερή, καθώς και τα βουλκανισμένα ελαστικά, παρουσιάζουν τις περισσότερες δυσκολίες από όλα τα άλλα πλαστικά στην ανακύκλωσή τους και μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν μόνο ως πληρωτικά υλικά.
TEI of West Macedonia
