Έτσι μέσω της ανασκόπησης θέλησα να προσεγγίσω σε πιο βαθμό διασφαλίζεται και επιτυγχάνεται αυτή η επιθυμία των καταναλωτών. Επομένως το βάρος της έρευνας μου είχε δύο κεντρικούς άξονες: α) Αν το νομοθετικό πλαίσιο είναι επαρκές και αν υπάρχουν τα κατάλληλα μέτρα πολιτικής επειδή οι νέες συνθήκες στην παγκόσμια οικονομία όσο και οι εξελίξεις σε επίπεδο τεχνολογίας καθιστούν δύσκολη την αυτοπροστασία των καταναλατών, β) Κατά πόσο οι καταναλωτές λαμβάνουν την απαιτούμενη πληροφόρηση, ενημέρωση και εκπαίδευση (από της καταναλωτικές οργανώσεις). Η συλλογή των στοιχείων μου έδειξε πως η Ελλάδα είναι μια υπανάπτυκτη χώρα από τη σκοπιά της προστασίας του καταναλωτή. Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει περισσότερος χώρος για δράση καταναλωτικών οργανώσεων και για αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Βέβαια υπάρχουν ρυθμίσεις νομοθετικές, αυτό που λείπει είναι η εφαρμογή τους. Επομένως ο καταναλωτής σήμερα πρέπει να κάνει έρευνα αγοράς, να διαθέτει επαγρύπνηση και ετοιμότητα για καταγγελία σε περίπτωση καταπάτησης των δικαιωμάτων του.
Οι 59 καταναλωτικές οργανώσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα είναι μάλλον πολλές σε αριθμό και λίγες σε παρέμβαση παρά τις μεμονωμένες φιλότιμες προσπάθειες. Η δυσλειτουργία όμως των καταναλωτικών οργανώσεων έχει πολύπλευρες συνέπειες γιατί όχι μόνο
Κ > Καταναλωτές - Προστασία - Δίκαιο και νομοθεσία
Social Sciences ▶ Economics and Business Accounting
(EN)
Καταναλωτές - Προστασία - Δίκαιο και νομοθεσία
Greek
Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας > Τμήμα Λογιστικής (Κοζάνη)