Η Ελλάδα ήταν και είναι μια από τις λίγες χώρες στον κόσμο όπου απατώνται πολλά είδη δέντρων ως αυτοφυή ή καλλιεργούνται για τον καρπό τους. Στην παρουσία πληθώρας δενδροκομικών ειδών στον Ελλαδικό χώρο, συμβάλλουν η ποικιλότητα των κλιματικών συνθηκών και η ποικιλότητα του εδαφικού ανάγλυφου μεταξύ τω διαφόρων γεωγραφικών διαμερισμάτων. Στη χώρα μας συναντά κανείς ορεινές περιοχές, λοφώδεις περιοχές μικρότερου υψόμετρου, μεγάλες πεδιάδες ή αλλιώς κάμπους, παραθαλάσσιες περιοχές, λοφώδεις περιοχές κοντά στη θάλασσα κ.ά. Από πλευράς κλιματολογικών συνθηκών, παρατηρείται ένα μεγάλο θερμοκρασιακό εύρος. Έτσι υπάρχουν περιοχές ζεστές, δροσερές, ψυχρές. Οι διάφορες εδαφοκλιματικές συνθήκες επιτρέπουν την ευδοκίμηση φυλλοβόλων ειδών αλλά και αειφύλλων. Στις νότιες-θερμότερες περιοχές και στη νησιωτική Ελλάδα ευνοείται η καλλιέργεια των εσπεριδοειδών και της ελιάς, ενώ στις βόρειες-ψυχρότερες περιοχές, κυριαρχεί η καλλιέργεια φυλλοβόλων ειδών, όπως ροδακινιά, μηλιά, βερικοκιά και αχλαδιά. Οι κατά κανόνα περιοχές του ροδάκινου είναι ο κάμπος της Βέροιας, οι περιοχές της Νάουσας, της Έδεσσας και των Γιαννιτσών.
TEI of West Macedonia
