Περίληψη
Στην παρούσα εργασία αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος της Θεοτόκου στο έργο της Θείας Οικονομίας, αφού αυτή αποτελεί την επιλογή του Θεού, ως κρυστάλλινο δοχείο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Η Θεοτόκος, όπως αυτό αναδεικνύεται από τα κείμενα της Αγίας Γραφής και τα λειτουργικά κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας, συμμετέχει στο σωτηριολογικό σχέδιο του Θεού, αφού δέχθηκε ελεύθερα να κυοφορήσει τον Υιό και Λόγο του Θεού και διακριτικά, βρέθηκε παρούσα σε ολόκληρη την επίγεια δράση του, από τη γέννηση μέχρι την Ανάσταση. Η Μαρία, η Παναγία Θεοτόκος, έγινε η ίδια γέφυρα για να κατέβει στην γη ο Θεός και να ανέβει στον ουρανό ο άνθρωπος.
Στην παρούσα εργασία αναδεικνύεται η ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας, η οποία δυστυχώς αναζητείται και σήμερα, η οποία ξεκίνησε πριν ακόμη και από την ιστορική ενσάρκωση του Ιησού Χριστού, με την αποδοχή του θελήματος του Θεού από την Μαρία με το «γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Ο Ιησούς, καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας δράσης και του έργου του, εξύψωσε την γυναίκα και της έδωσε το ρόλο που της αρμόζει. Η υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και στον ιουδαϊσμό, με τον Ιησού αναβαθμίσθηκε και αμβλύνθηκαν οι ανισότητες και οι διαχωρισμοί (ο Χριστός έσπασε αυτό το φράγμα με την συνομιλία που είχε με την Σαμαρείτιδα στο φρέαρ του Ιακώβ).
Ο Ιησούς απέδωσε στη γυναίκα την τιμή και την αξία και της αποκάλυψε τις αλήθειες της Βασιλείας του Θεού. Οι γυναίκες τον συνοδεύουν στην επίγεια δράση του, δεν τον εγκαταλείπουν την ώρα του Πάθους, θρηνούν για τον Κύριό τους, και αξιώνονται να λάβουν και να μεταδώσουν το μήνυμα της Ανάστασης. Οι κατ’ οίκον Εκκλησίες, πεδίο δράσης των γυναικών, προσέφεραν στη διάδοση του Ευαγγελίου, στη διδασκαλία, στη λατρεία και στην κάλυψη των αναγκών της κοινότητας. Σήμερα η Εκκλησία, δέχεται τις γυναίκες ως ισότιμα μέλη της και οι ίδιες προσφέρουν πολλά στο έργο της ιεραποστολής και της διακονίας.
Η εργασία δείχνει ότι η Εκκλησία τιμά τη γυναίκα, ιδιαιτέρως δε την μητέρα, την μαθήτρια, και τη συνοδοιπόρο στο ιεραποστολικό έργο του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας, τόσο μέσα από τα όσα δηλώνονται για το πρόσωπο της Θεοτόκου στην Καινή Διαθήκη, αλλά και στην πλούσια υμνογραφική παράδοση της Μεγάλης. Εβδομάδος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη Θεοτόκο με έναν εορταστικό κύκλο καθ’ όλη τη διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους σε ανάμνηση των κυριότερων γεγονότων του βίου της. Ύμνοι, ωδές είναι αφιερωμένα στο πρόσωπό της, εμπνευσμένα από τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.
Η Ορθόδοξη Θεολογία συμπλήρωσε την παράδοση και εμπλούτισε το πρόσωπο της Θεοτόκου με ονόματα και ιδιότητες. Η θεολογική συνείδηση και εμπειρία, όπως διαμορφώθηκε Συνοδικά στους αιώνες, δογμάτισε για την Μαρία και την εγκατέστησε στη συνείδηση της Εκκλησίας ως Αειπάρθενο, Μητέρα, Θεοτόκο και Παναγία. Όλα αυτά τα οποία γράφονται για τη Θεοτόκο στην Αγία Γραφή, κατανοήθηκαν και ερμηνεύθηκαν μέσα από την δογματική διδασκαλία αλλά και τη λειτουργική παράδοση, πάντα σε σχέση και αναφορά με το πρόσωπο και το απολυτρωτικό έργο του Ιησού.
Abstract
The study highlights the important role of Mary in the work of Divine Providence, since this is the choice of God, as a crystal container of the grace of the Holy Spirit. The Mother of God, as revealed in the texts of the Bible and liturgical texts of Holy Week, participates in the salvific plan of God, she freely agreed to gestate the Son and Word of God and discreetly, was present throughout his activity on earth, from birth to the Resurrection. Mary, the Virgin Mary, made herself the bridge to come down to earth the God and ascend to heaven the man.
The study highlights the equivalent of man and woman, which, unfortunately, sought today, which began even before the historical incarnation of Jesus Christ, through the acceptance of God's will from Mary to " let it be to me according to your will ". Jesus, throughout the course of his earthly activity and work, exalted the woman and gave her the role she deserves. The degraded position of woman in the Greco-Roman world and Judaism, Jesus upgraded and eased the inequalities and the divisions (Jesus Christ broke this barrier with the conversation with the Samaritan woman at Jacob's water).
Jesus gave to the woman the honour and the value and revealed truths of God's Kingdom. Women were accompanying to his earthly activity, do not leave him at the time of the Passion, they were grieving for their Lord, and claimed to take and transmit the message of the Resurrection. The home churches, women's scope of action, offered to the spread of the Gospel, in teaching, in worship and in meeting community needs. Today, the Church accepts women as equal members and they offer much in the work of mission and ministry.
This study shows that the Church honours the woman, especially the mother, the pupil, and the companion in missionary work of Jesus Christ and the Church, both through what is stated on the face of the Virgin Mary in the New Testament, but also the rich hymnographical tradition of Holy Week. The Orthodox Church honours the Virgin in a celebratory circle throughout the course of the ecclesiastical year in commemoration of the life of the main events. Hymns, butts, odes are dedicated to her face, inspired by the events of the New Testament.
The Orthodox Theology completed tradition and enhanced the face of the Virgin with names and attributes. The theological consciousness and experience , as formulated in Synodical centuries pontificate to Mary and installed in the consciousness of the Church as the Blessed Virgin, Mother of God and Holy Mary. Everything that is written about the Virgin Mary in Scripture were understood and interpreted through the doctrine and the liturgical tradition, always in relation and reference to the person and redemptive work of Jesus.
Περιέχει : 1 εικόνα
