Στο σύγχρονο κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι, η διαπίστωση της αποτυχίας του οικονoμοκεντρικού μοντέλου ανάπτυξης και η συνειδητοποίηση της συμβολής του πολιτισμού στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, οδήγησαν σε αναζήτηση νέων εναλλακτικών τρόπων ανάπτυξης, και στην επικράτηση τελικά της εναλλακτικής πρότασης του πολιτισμοκεντρικού μοντέλου ανάπτυξης, ως μια συνολική διαδικασία προόδου. Η προβληματική που αναπτύχθηκε, οδήγησε στη μετακίνηση της πολιτιστικής διαχείρισης από τη στατική συντήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς προς τη διαχειρίσιμη χρήση της, εντάσσοντάς την στην κοινωνική και οικονομική ζωή. Η αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για την κοινωνική και οικονομική τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, και πλέον των άλλων, από τη δημιουργία εισοδήματος χρηματοδοτείται η συντήρηση, η λειτουργία και η διατήρηση της ίδιας της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα εργασία στοχεύει στην εξέταση αξιοποίησης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ξυλοναυπηγικής και των παραδοσιακών σκαφών ως παράγοντα βιώσιμου πολιτιστικού τουρισμού, και ως μέσο ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, βάσει διατομεακών πολιτικών κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και στη διατήρηση της ξυλοναυπηγικής ως στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς που χρήζει άμεσης προστασίας.
Μετά την έρευνα που διενεργήθηκε, διατυπώνονται προτάσεις αξιοποίησης του στοιχείου της άυλης ξυλοναυπηγικής και των παραδοσικών σκαφών, ικανές να συμβάλλουν στην τοπική κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του Πειραιά, μέσω της δημιουργικής οικονομίας, αλλά και στη βιωσιμότητα του ίδιου του στοιχείου.
Περιέχει: εικόνες, πίνακες και χάρτες
In the contemporary socio-economic world the ascertainment of the failure of the economic-central development model,and the awareness of the contribution of culture to social and economic development had led us towards a research for new interchangeable methods of development with finally the dominance of the alternative proposal of the culture-centric development model as an overall process progress. The questions that had been raised,had led to the shift of cultural management from the static preservation of cultural heritage to its manageable use, integrating it into social and economic life. The exploitation of cultural heritage as a cultural resource for sustainable social and economic local and regional development through cultural tourism has many multiplier benefits and, moreover, income generation will finance the maintenance, operation and preservation of cultural heritage .
In this context, this work aims at examining the valorization of the intangible cultural heritage of woodcraft and traditional craft as a factor of sustainable cultural tourism and as a means of enhancing entrepreneurship, based on intersectoral policies of sustainable social and economic development, but also on its sustainability as an element of the intangible cultural heritage that needs immediate protection.
Research carried out for this purpose puts forward proposals considering worthy the management of intangible cultural heritage of woodworking and wooden traditional boats and considering the whole enterprise capable of contributing to local ,social and economic development through the creative economy, as well as to the viability of woodworking.
