Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή έχει ως στόχο καταρχάς την πληρέστερη δυνατή καταγραφή των υφιστάμενων μεταβλητών παραμέτρων, οι οποίες καθορίζουν και διαμορφώνουν την εν γένει αποτελεσματικότητα ενός οιουδήποτε (τυχαίου) σχεδίου επικοινωνιών, το οποίο εφαρμόζεται στο εκάστοτε θέατρο επιχειρήσεων μεταξύ των φίλιων μονάδων. Όταν αναφερόμαστε σε «σχέδιο επικοινωνιών (communication plan)», εννοούμε το σύνολο των δυνατών συνδυασμών των διαύλων/δικτύων επικοινωνιών που δύναται να προκύψουν μέσω της αντίστοιχης χρήσης των κατάλληλων υφιστάμενων συσκευών επικοινωνίας. Με τον όρο «συσκευή επικοινωνίας», εννοούμε κάθε κατάλληλη συσκευή, μέσω της οποίας είναι δυνατή η εκπομπή ή/και η λήψη της πληροφορίας από και προς τις φίλιες μονάδες. Όταν πρόκειται μόνο για εκπομπή, η εν λόγω συσκευή ονομάζεται «πομπός (transmitter)», όταν πρόκειται μόνο για λήψη, «δέκτης (receiver)», ενώ όταν εκτελεί αμφότερες τις λειτουργίες, «πομποδέκτης (transceiver)».
Η αποτελεσματικότητα ενός σχεδίου επικοινωνιών είναι δυναμική, λόγω της φύσης των παραμέτρων, από τις οποίες επηρεάζεται. Για το λόγο αυτό η βέλτιστη απόδοση ενός επικοινωνιακού σχεδίου είναι συνάρτηση του αντίστοιχου γεωγραφικού χώρου εφαρμογής του, της διάταξης των διατιθέμενων μονάδων, καθώς και της εν γένει επίδρασης των φυσικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα την αντίστοιχη χρονική περίοδο. Συνδυάζοντας όλα τα ανωτέρω, δύναται να διασφαλισθεί η απρόσκοπτη αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ των εμπλεκομένων. Η επίτευξη αυτή σε μια συνήθη διάταξη φίλιων δυνάμεων και με την επίδραση των μεταβλητών παραμέτρων σε επίπεδο σχετικά ανεκτό, ως προς την επιρροή της αποτελεσματικότητας, ενδεχομένως να θεωρείται προφανής. Σε συνθήκες όμως όπου υφίσταται πέραν των ανωτέρω και εσκεμμένη επαύξηση της επιρροής της αποτελεσματικότητας αυτών από μεθοδευμένες ενέργειες του αντιπάλου, τότε η διασφάλιση του συνόλου των επικοινωνιακών ζεύξεων προφανώς δεν είναι εφικτή. Σε μια τέτοια περίπτωση, η οποία άλλωστε θα είναι και η αναμενόμενη σε ένα θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων, σημασία έχει η διασφάλιση της διαβίβασης της ζωτικής σημασίας πληροφορίας προς την μονάδα εκείνη, στην οποία χρονικά και τοπικά θα ανατεθεί η εκτέλεση ενός συγκεκριμένου έργου.
Μετά τη χαρτογράφηση και ποσοτικοποίηση της επίδρασης των μεταβλητών αυτών σε ένα επικοινωνιακό σχέδιο, θα ακολουθήσει η αξιολόγηση των υφιστάμενων και διατιθέμενων στην αγορά επικοινωνιακών συστημάτων, τα οποία δύναται να ενσωματωθούν και να υποστηρίξουν ένα υφιστάμενο επικοινωνιακό σχέδιο. Η αξιολόγηση των υφιστάμενων μέσων θα έγκειται πάνω σε εκπλήρωση ή μη βασικών κριτηρίων, με αντίστοιχη βαθμολόγηση μέσω της πενταβάθμιας κλίμακας «Likert»1. Τέλος, σε καθορισμένο γεωγραφικά χώρο και με ορισμένη την έννοια του «ελάχιστου δυνατού αποτελέσματος», σε συνδυασμό με την πλέον ενδεδειγμένη επιλογή επικοινωνιακού σχεδίου, θα εξετασθεί μέσω του μαθηματικού προγραμματισμού, καθώς και κατάλληλου λογισμικού2 και θα εξαχθούν τα αντίστοιχα συμπεράσματα περί της διασφάλισης του «ελάχιστου δυνατού αποτελέσματος».
(EL)
