Η υπεριώδης ακτινοβολία χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα διατριβή ως εργαλείο για τη μελέτη της επαγωγής του παράγοντα αύξησης του αγγειακού ενδοθηλίου (Vascular Endothelial Growth Factor, VEGF), και μέσω σύγχρονης βιοτεχνολογίας (σύστημα πολυφασματικής απεικόνισης), για την ανάδειξη φθορισμού και την αξιολόγησή του ως διαγνωστικού και θεραπευτικού κριτηρίου σε δερματικές λοιμώξεις. Ο παράγοντας VEGF αυξάνει την αγγειακή διαπερατότητα, προκαλεί μιτώσεις των αγγειακών ενδοθηλιακών κυττάρων και θεωρείται ισχυρός αγγειογενετικός παράγοντας. Είναι γνωστό ότι η υπεριώδης ακτινοβολία προκαλεί την αύξηση της παραγωγής του παράγοντα νέκρωσης όγκων (Tumor Necrosis Factor alpha, TNF-α) σε καλλιεργημένα κερατινοκύτταρα και ότι ο TNF-α προκαλεί την παραγωγή του VEGF. Ερευνήσαμε αν η εξουδετέρωση του TNF-α επηρέασε την έκφραση, σύνθεση και παραγωγή του VEGF από καλλιεργημένα κερατινοκύτταρα ύστερα από έκθεσή τους σε υπεριώδη ακτινοβολία. Συγκεκριμένα, η ακτινοβόληση των κετατινοκυττάρων με 30 mJ/cm2 ακτινοβολίας UVB, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του mRNA του VEGF στα κύτταρα και της πρωτεΐνης του VEGF στο θρεπτικό υλικό. Επίσης, ως αναμενόταν, ο TNF-α προκάλεσε την παραγωγή του VEGF με τρόπο δοσοεξαρτώμενο. Προσθήκη στο υπερκείμενο μέσο των καλλιεργειών ενός πεπτιδίου που εξουδετερώνει τον TNF-α, μπλόκαρε την επίδραση του TNF-α στην παραγωγή του VEGF αλλά δεν είχε καμία επίδραση στην αύξηση του VEGF ύστερα από την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι η επαγωγή του VEGF από την υπεριώδη ακτινοβολία πιθανά ελέγχεται από πολλούς διαφορετικούς μηχανισμούς και ο αποκλεισμός ενός δεν αποτρέπει την αύξηση του παράγοντα. Βλάβες ερυθράσματος από πέντε ασθενείς ακτινοβολήθηκαν με υπεριώδη ακτινοβολία πριν την έναρξη και κατά τη διάρκεια τοπικής θεραπείας, ανά 24 ώρες, ως την εξαφάνισή του φθορισμού. Στους ίδιους χρόνους λήφθηκαν καλλιέργειες από τις βλάβες, αναπτύχθηκε το Corynebacterium minutissimum, έγινε επαγωγή με UV και μελετήθηκε ανά 24 ώρες ο φθορισμός των αποικιών. Ο φθορισμός επέμεινε στις βλάβες του ερυθράσματος για διαφορετικά χρονικά διαστήματα σε διαφορετικούς ασθενείς, από 2 ως 10 ημέρες. Στο χρόνο εξαφάνισης του φθορισμού υπήρχε βελτίωση της κλινικής εικόνας της βλάβης, αλλά ο παθογόνος μικροοργανισμός εξακολουθούσε να απομονώνεται στις καλλιέργειες. Ο φθορισμός από τις αποικίες έφθινε με το χρόνο μέχρι την τελική εξαφάνιση σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ανακαλλιέργειες από τις μη φθορίζουσες αποικίες έδωσαν νέες αποικίες που φθόριζαν ως και οι μητέρες αποικίες. Σε δέκα ασθενείς με ποικιλόχρου πιτυρίαση αναζητήθηκε ύστερα από εξέταση με υπεριώδη ακτινοβολία ο κίτρινος φθορισμός στις βλάβες τους και παρατηρήθηκε μόνο σε τρεις από αυτούς. Συμπερασματικά, ο φθορισμός του C. minutissimum ίσως αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό κριτήριο και δείκτη παρακολούθησης της κλινικής πορείας της νόσου, αλλά δεν είναι ενδεικτικός πλήρους ίασης ούτε σχετίζεται άμεσα με τη βιωσιμότητα του μικροοργανισμού. Ο φθορισμός στις βλάβες της ποικιλοχρόου πιτυρίασης ίσως δεν αποτελεί αξιόπιστο διαγνωστικό κριτήριο αφού παρατηρήθηκε μόνο σε τρεις από τους δέκα ασθενείς που εξετάστηκαν.
(EL)
Ultraviolet (UV) irradiation was used in the current thesis as a tool for the study of the induction of Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF). VEGF increases vascular permeability, induces proliferation of vascular endothelial cells and is broadly recognized as a potent angiogenic factor. It is known that UV irradiation increases Tumor Necrosis Factor alpha (TNF-α) in cultured keratinocytes and that TNF-α upregulates VEGF. We investigated if blocking of TNF-α affected the expression, synthesis and secretion of VEGF after exposure of keratinocytes to UV irradiation. Indeed, exposure of keratinocytes to 30 mJ/cm2 of UVB, resulted in an increase of VEGF mRNA, protein synthesis and protein secretion. Furthermore, treatment of cells with TNF-α resulted in an induction of VEGF in a dose-dependent manner. Addition of a TNF-α-blocking peptide in the supernatant abrogated the TNF-α-induced upregulation of VEGF but had no effect in the upregulation of VEGF after UV irradiation. Our results indicate that the UV-induced upregulation of VEGF is probably controlled by multiple mechanisms and blocking only one pathway does not abrogate the upregulation of VEGF. Furthermore, via advanced biotechnology (Multi-Spectral Imaging System), UV irradiation was used to excite and evaluate fluorescence in the diagnosis and treatment of skin infections. Five patients with erythrasma were exposed to UV irradiation to detect the fluorescence on erythrasma lesions, before and during topical treatment. At the same times, bacterial cultures were obtained from the lesions. Corynebacterium minutissimum was isolated and cultures were exposed to UV irradiation to check and measure the fluorescence of the microorganisms every 24 hours. Fluorescence was detected on erythrasma lesions for different intervals in different patients, from 2 to 10 days. At the extinction of fluorescence, improvement but no cure of the skin lesions was observed and C. minutissimum was still isolated in cultures. The fluorescence of the cultured C. minutissimum decayed with time till final cessation at different intervals. Recultures of non-fluorescent cultures gave new cultures that fluoresced as the mother cultures did. We conclude, that the coral-red fluorescence of C. minutissimum may be used as a reliable diagnostic criterion for erythrasma but is not indicative of disease cure nor it is directly associated with the organisms viability. In addition, ten patients with tinea versicolor were examined under UV irradiation for yellow fluorescence. Only three of them presented with the characteristic yellow fluorescence of the disease. Fluorescence on tinea versicolor lesions may not consist a reliable diagnostic criterion, since only three of the ten patients examined exhibited the above mentioned yellow fluorescence when excited with UV irradiation.
(EN)
