O Albert Camus, κινούμενος στα πλαίσια της υπαρξιακής σκέψης, έθεσε το ζήτημα του παραλόγου προκειμένου να περιγράψει το αίσθημα της ανούσιας ύπαρξης. Στο φιλοσοφικό δοκίμιο, Ο Μύθος του Σίσυφου, ο Albert Camus σκιαγραφεί την έννοια του Παραλόγου σε μία προσπάθεια να παρέχει μία εξήγηση αναφορικά με το παράλογο της ζωής υπό το πρίσμα μίας μεταμοντέρνης προσέγγισης. Ο Camus αντλεί την αλήθεια του παραλογισμού στην ανθρώπινη ζωή από ένα χάσμα ανάμεσα στην έμφυτη επιθυμία του ανθρώπου για σαφήνεια και τον παραλογισμό, το ανορθολογικό του κόσμου, ο οποίος στέκεται αδιάφορος στις απαιτήσεις του. Ο Camus κάνει λόγο για την πνευματική και συναισθηματική εμφάνιση του παραλόγου, όταν ο θάνατος εκμηδενίζει κάθε επιθυμία γι’ αθανασία, ενώ ταυτόχρονα, μέσα από το λογοτεχνικό του έργο, Ο Ξένος, παρουσιάζεται το ζήτημα του ‘παράλογου της ύπαρξης’. Ο Camus αναδεικνύει το πρόβλημα της ύπαρξης, το νόημα της ζωής, την ανθρώπινη μοίρα ως τις σημαντικότερες σημαντικές υποθέσεις. Ο Camus υποστήριξε ότι τ’ ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να ξεφύγουν από το ερώτημα του νοήματος της ζωής. Έτσι, το ταξίδι στη φιλοσοφική σκέψη του Γάλλου διανοητή, είναι μέγιστης σημασίας προκειμένου να γίνει μια προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα που έθεσε τόσο ο Camus, όσο και ο υπαρξισμός εν γένει και που βλέπουμε να ξεπερνούν τα όρια της φιλοσοφίας προσεγγίζοντας ταυτόχρονα το πεδίο της ψυχολογίας, με το ζήτημα του νοήματος της ζωής να διαπερνά κάθε σφαίρα της ανθρώπινης καθημερινότητας.
(EL)
University of Crete
