Η Σέριφος είναι για τον ελληνικό χώρο αντιπροσωπευτικό μοντέλο περιθωριακής κοινότητας της Τουρκοκρατίας με κύρια χαρακτηριστικά τον αγροτικό χαρακτήρα, την ανεπαρκή παραγωγή δημητριακών που όμως συμπληρώνεται από μια σχετικά ανεπτυγμένη κτηνοτροφία, το μεγάλο κατακερματισμό της γης και τον πολύ μικρό κλήρο. Η ύπαρξη αλλά και η διακίνηση ενός τέτοιου τύπου κοινότητας προϋποθέτει μηχανισμούς και διοικητικό σύστημα ευέλικτο, που να αφήνει δυνατότητες περιθωριοποίησης, δηλαδή ένα μη αναπτυξιακό μοντέλο διοίκησης, όπως ακριβώς ήταν η Οθωμανική διοίκηση. Χάρη σ' αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα της διοίκησης και παρά την αδυναμία εκπλήρωσης των φορολογικών της υποχρεώσεων με φυσική συνέπεια την καταχρέωση κατοίκων και κοινού, η Σέριφος σ'όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας επιβιώνει χάρη σ'ένα πλεόνασμα που παράγεται σε κάποια άλλα κέντρα, θύλακες οικονομικούς και πολιτιστικούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
(EL)
University of Crete
