Ετησίως ανά το παγκόσμιο καταγράφονται εκατομμύρια θάνατοι ανθρώπων όλων των ηλικιών από ανίατα και χρόνια νοσήματα με κυριότερα τον καρκίνο και το AIDS. Ταυτόχρονα αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των νέων περιστατικών με χρόνιες παθήσεις και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις. Αυτά τα περιστατικά είναι βέβαιο ότι σε κάποια χρονική στιγμή θα χρήζουν πρόσβασης στην ανακουφιστική φροντίδα, γεγονός από το οποίο προκύπτει η αναγκαιότητα κρατικού προγραμματισμού βοήθειας και ανάπτυξης σχεδίου δράσης με σκοπό την ευαισθητοποίηση των πολιτών, την πρόληψη, τη θεραπεία αλλά και την ανακουφιστική φροντίδα. Η απρόσκοπτη πρόσβαση σε εξειδικευμένο προσωπικό και μονάδες ανακουφιστικής φροντίδας αλλά και σε κοινωνικούς εθελοντές μέσω της υφιστάμενης υποδομής αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα.
Η παρηγορητική φροντίδα επισήμως αποτελεί έναν νεοσυσταθέντα κλάδο στον τομέα των υπηρεσιών υγείας. Ο όρος τονίζεται στο παρόν σημείο ώστε να υπογραμμισθεί η προσπάθεια οργάνωσης ενός επίσημου φορέα με απώτερο στόχο την εξασφάλιση ποιοτικής διαβίωσης και την ελαχιστοποίηση δυσάρεστων συμπτωμάτων, όπως είναι ο πόνος σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών, όπως είναι οι χρόνιοι και οι καταληκτικοί πάσχοντες. Η παρηγορητική φροντίδα δεν αφορά μόνο τα πρόσωπα των ασθενών αλλά περιλαμβάνει εξίσου το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον το οποίο επηρεάζει και επηρεάζεται εξίσου από το ασθενές πρόσωπο.
Αναφερόμενοι στην παρηγορητική ή άλλως συμπτωματική ή ανακουφιστική θεραπεία κάνουμε λόγο για μια προσέγγιση φροντίδας και υποστήριξης στην οποία συνυπολογίζονται οι συναισθηματικές, ψυχολογικές και πνευματικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες με τρόπο ώστε να έχουν ισότιμη βαρύτητα με τις εκάστοτε επικρατούσες σωματικές-παθολογικές απαιτήσεις. Σκοπός της παρηγορητικής φροντίδας είναι η διασφάλιση της όσο δυνατόν καλύτερης ποιότητας ζωής στον ασθενή και στην οικογένεια του.
Η ηθική της παρηγορητικής φροντίδας απαιτεί μια δεξιοτεχνική εξισορρόπηση των πρακτικών ιατρικών απαιτήσεων με τις ατομικές ανάγκες, αξίες και επιθυμίες έκαστου ασθενούς, αντιμετωπίζοντας κάθε ανθρώπινη οντότητα ως μοναδική. Σκοπός είναι η διασφάλιση μιας ποιοτικής ζωής τη στιγμή που αυτή επιβαρύνεται από δυσάρεστα συμπτώματα, όπως είναι ο πόνος. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού απαιτείται η πλήρωση μιας σειράς προϋποθέσεων, όπως ο συνυπολογισμός των παθολογικών καταστάσεων με τις αξίες και επιθυμίες του πάσχοντος και η αγαστή συνεργασία ανάμεσα σε κάθε εμπλεκόμενο
μέρος από τα άτομα της μονάδας μέχρι και τους οικείους των ασθενών. Μέσα από την παροχή παρηγορητικής φροντίδας εγείρονται μια σωρεία προβληματισμών και ηθικών διλημμάτων, για τα οποία καλείται η βιοηθική να αποφανθεί θέτοντας τις απαραίτητες αρχές ως βάση επίλυσης.
(EL)
Every year millions of deaths of people of every age are recorded as a result of incurable and chronic diseases; mainly AIDS and cancer. Simultaneously the number of new incidents with chronic diseases and life threatening situations is continuously increasing. It is certain that these incidents will require access to the palliative care unit. As a result of this situation we face the necessity for government planning to help and develop a plan of action aiming at the sensitization of citizens, the prevention, the treatment, but also the organization of palliative care units. The unhindered access to specialists, to palliative care units and also to social volunteers via the existing infrastructure constitutes a worldwide challenge.
Today palliative care officially constitutes a section in the public sector of health services. The term is emphasized to underline the effort to organize an official institution with final purpose the guarantee of qualitative existence and the minimization of unpleasant symptoms, as is the pain in specific categories of patients with chronic and terminal suffering. Palliative care does not only concern patients but includes equally supportive services for the family and a friendly environment which influences and is equally influenced by the person in suffering.
In the palliative treatment we refer to the approach of care and support which includes sentimental, psychological and intellectual needs and particularities which carry an equivalent weight with each prevailing body-pathological requirements. The purpose of palliative care is to provide a better quality of life for the patient and his family for as long as possible.
The ethics of palliative care require a special balance of practical and medical treatment procedures by taking into account the individual’s needs, values and wishes, and facing each human entity as unique. The purpose is to guarantee a qualitative life at the moment where this is overloaded by unpleasant symptoms, as is pain. In order to achieve this goal, the fulfilment of certain conditions is required, such as the inclusion of pathological symptoms with the values and wishes of patients and the excellent collaboration between each party involved; personnel of a unit and families of patients. As a result of palliative care, a proliferation of reflections and moral dilemmas is caused, for which bioethics is responsible in placing the fundamental principles of resolution.
(EN)
University of Crete
