Η παρούσα έρευνα συμπεριέλαβε 43 δυάδες καρκινοπαθών ασθενών και των φροντιστών
τους. Βασιζόμενοι στο μοντέλο της κοινής λογικής εξετάσθηκε ο ρόλος των στρατηγικών
αντιμετώπισης της ασθένειας στη σχέση της αντίληψης της ασθένειας ως επικίνδυνη και
της ψυχικής και σωματικής υγείας των ασθενών και ο ρυθμιστικός ρόλος της
προσωπικότητας, και συγκεκριμένα του νευρωτισμού, στη σχέση της αντίληψης της
ασθένειας ως επικίνδυνη και την ψυχική υγεία των ασθενών και των φροντιστών τους.
Ασθενείς και φροντιστές συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο ήταν ίδιο και για
τους δύο, αλλά οι ασθενείς απάντησαν και στη μέτρηση κάποιων επιπλέον μεταβλητών.
Οι υποθέσεις ελέγχθηκαν με τη μέθοδο αξιολόγησης έμμεσων επιδράσεων σε μοντέλα
πολλαπλών μεταβλητών και με πολυεπίπεδες αναλύσεις βασιζόμενη σε ένα actor–partner
interdependence model. Οι υποθέσεις περί διαμεσολάβησης των στρατηγικών
αντιμετώπισης επιβεβαιώθηκαν εν μέρει καθώς βρέθηκε ότι μόνο οι συναισθηματικές
αντιδράσεις στην ασθένεια αποτελούν στατιστικά σημαντικούς διαμεσολαβητές στη
σχέση αντίληψης επικινδυνότητας και ψυχικής και σωματικής υγείας του ασθενούς.
Επίσης, όσον αφορά στις δυαδικές αναλύσεις βρέθηκε ότι τόσο για τον ασθενή όσο και
για τον φροντιστή, η αντίληψη επικινδυνότητας της ασθένειας σχετίζεται με την ψυχική του υγεία και παράλληλα ο νευρωτισμός του αποτελεί σημαντική προβλεπτική
μεταβλητή για την εξαρτημένη. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε σημαντική αλληλεπίδραση
ανάμεσα στο χαρακτηριστικό του νευρωτισμού και στην αντίληψη επικινδυνότητας της
ασθένειας είτε για τον ασθενή είτε για το φροντιστή. Συμπερασματικά, οι αντιλήψεις
επικινδυνότητας για την ασθένεια του καρκίνου και ο νευρωτισμός σχετίζονται
σημαντικά με την ψυχική υγεία ασθενών-φροντιστών και οι στρατηγικές αντιμετώπισης
αποτελούν διαμεσολαβητικό παράγοντα στη σχέση αντίληψης επικινδυνότητας της
ασθένειας και ψυχικής και σωματικής υγείας όσον αφορά στον ασθενή.
(EL)
University of Crete
