δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
Μελέτη μηχανικών ιδιοτήτων φωτοπολυμεριζόμενων υλικών για ενδοφθάλμιες εφαρμογές
Σκοπός: Κατασκευή σκληρών, μη βιοδιασπώμενων, πολυμερικών ενδοφακών και δακτυλίων με στόχο την αλλαγή της γεωμετρίας του κερατοειδούς για επαναφορά φυσιολογικής όρασης σε ασθενείς με κερατόκωνο, με την μικρότερη δυνατή επέμβαση στην φυσιολογία του οφθαλμού. Ο στόχος της μελέτης ήταν η αναζήτηση υλικών με υψηλή μηχανική αντοχή, ελαστικότητα, διαύγεια και βιοσυμβατότητα με το ανθρώπινο σώμα, τα οποία θα παρέμεναν, ως μοσχεύματα, μετά την στερεοποίησή τους στο εσωτερικό του επιπεδωμένου κερατοειδή
Μέθοδος: Δύο διαφορετικά φωτοπολυμεριζόμενα υλικά (μια υδρογέλη πολυουρεθάνης και μια ρητίνη οδοντιατρικής χρήσης με βάση την διμεθακρυλική τριαιθυλενογλυκόλη-TEGDMA) πολυμερίστηκαν με υπεριώδη ακτινοβολία (UV) σε διαφορετικούς χρόνους έκθεσης και στην συνέχεια μετρήθηκε η σκληρότητά τους σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Έγινε έγχυση πολυμερούς σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του κερατοειδούς χοίρειων οφθαλμών. Με χρήση ειδικού μηχανισμού έγινε επιπέδωση του κερατοειδούς και στην συνέχεια εκτέθηκε σε ακτινοβολία UV, ώστε να πολυμεριστεί in situ, το υλικό.
Τα μάτια με το πολυμερισμένο υλικό τοποθετήθηκαν σε όργανο Οπτικής Τομογραφίας Συνοχής (
Optical Coherence Tomography-OCT) ώστε να παρατηρηθούν οι αλλαγές στην μορφολογία του οφθαλμού.
Υλικά: Φωτοπολυμεριζόμενη υδρογέλη πολυουρεθάνης(Εικόνα 1), Ρητίνη οδοντιατρικής χρήσης με βάση διμεθακρυλική τριαιθυλενογλυκόλη(Εικόνα 2), λεπτά γυαλιά 0.5 cm για προσομοίωση του κερατοειδούς in vitro, μάσκα 1.0cm για παρεμπόδιση ακτινοβολίας, χαρτάκια πάχους 0.104 mm
Εικόνα 1:Διαδικασία σχηματισμού πολυουρεθάνης Εικόνα 2: Χημικός τύπος του TEGDΜΑ
Όργανα: Λάμπα υπεριώδους ακτινοβολίας (PXL Platinum 330), όργανο φασματικής οπτικής τομογραφίας συνοχής (S-OCT – Spectral Optical Coherence Tomography) και Μετρητή σκληρότητας.
Αποτελέσματα: Από τα δύο υλικά μόνο η υδρογέλη παρουσίασε τις επιθυμητές ιδιότητες, καθώς η ρητίνη λόγω της υαλώδους φύσης της έγινε ψαθυρή και άκαμπτη μετά τον πολυμερισμό, με αποτέλεσμα να κριθεί ακατάλληλη για ενδοφθάλμια χρήση.
Ο πολυμερισμός των υλικών ήταν εξίσου ελεγχόμενος και γρήγορος in vitro όσο και κάτω από το στρώμα του κερατοειδούς χιτώνα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το πολυμερές σε υγρή μορφή διαχέεται στον κενό χώρο ανάμεσα στα στρώματα του κερατοειδούς και παρατηρείται πως με την στερεοποίησή του διατηρεί την νέα μορφολογία του οφθαλμού μετά την επιπέδωση του και στηρίζει τον κερατοειδή.
Συμπεράσματα: Φαίνεται πως η χρήση φωτοπολυμεριζόμενων υλικών σε υγρή μορφή και ο πολυμερισμός τους στο εσωτερικό του οφθαλμού μπορεί να λειτουργήσει στο μέλλον ως μια πιθανή θεραπεία σε παθήσεις όπως ο κερατόκωνος. Σκληρά πολυμερικά υλικά, φαίνεται να έχουν την δυνατότητα να σταθεροποιούν τον κερατοειδή μετά την αλλαγή της γεωμετρίας του.
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.
Βοηθείστε μας να κάνουμε καλύτερο το OpenArchives.gr.
Πανεπιστήμιο Κρήτης
