Αυτή η εργασία εστιάζει στην μελέτη του ρόλου του νερού στην Οθωμανική εποχή
μελετώντας την επίδραση του στη πόλη του Ρεθύμνου (1646 – 1898). Παρουσιάζονται τα
βασικά στοιχεία του συστήματος διανομής του νερού (υδραγωγείου) κατά την Οθωμανική
περίοδο, μελετώντας τα αντίστοιχα προγονικά συστήματα και τις επιρροές από πολιτισμούς
του παρελθόντος. Στη συνέχεια, παρουσιάζω τη σημαντική θέση που κατέχουν οι κρήνες στη
δομή της πόλης και τη δημόσια σφαίρα της, διαδραματίζοντας τον ρόλο ενός νευραλγικού
σημείο και μέσου κοινωνικοποίησης.
Έπειτα, παρουσιάζω το σύστημα υδροδότησης του Ρεθύμνου κατά την ενετική και την
οθωμανική εποχή. Αυτή η συγκριτική μελέτη αναδεικνύει την τεχνική κατάρτιση της
κατασκευής ενός υδραγωγείου που μεταφέρεται από τον έναν πολιτισμό στον άλλον καθώς
και της καινοτόμες ιδέες της μηχανικής που υλοποιούνται κατά την οθωμανική εποχή. Σε αυτό
το πλαίσιο, περιγραω τη μελέτη του Μηχανικού Μιχαήλ Σαββάκη που γίνεται κατά
παραγγελία του Οθωμανικού Κράτους κατά την περίοδο 1892-1893, αναζητώντας παράλληλα
τα σημάδια της στην πόλη.
Στη συνέχεια, παρουσιάζω τους βασικούς τελικούς δέκτες του υδραγωγείου, δηλαδή τις
κρήνες και τα λουτρά της πόλης του Ρεθύμνου. Στο τέλος, εξετάζω τη μετάβαση από το
οθωμανικό κράτος στο ελληνικό κράτος όσον αναφορά τις υποδομές που ενσωματώνονται σε
αυτό. Κλείνοντας, εξάγω κάποια συμπεράσματα σχετικά με το επίπεδο τεχνικής κατάρτισης
κατά την οθωμανική εποχή στο Ρέθυμνο.
(EL)
University of Crete
