Σκοπός: Η μελέτη της επίδρασης των εκτροπών υψηλής τάξης στην τιμή και την ακρίβεια του διαθλαστικού σφάλματος με ταυτόχρονη διερεύνηση και άλλων παραγόντων όπως του μεγέθους της κόρης και της προσαρμογής. Μέθοδος: Σαράντα πέντε υγιείς μύωπες εξεταζόμενοι (81 οφθαλμοί) από 19 έως 55 ετών με σφαίρωμα μέχρι 10.00 D και κύλινδρο μέχρι 2.50 D συμμετείχαν στην παρούσα προοπτική μελέτη. Η εξέταση περιλάμβανε την μέτρηση της μη διορθούμενης οπτικής οξύτητας (UVA), της καλύτερης διορθούμενης με γυαλιά οπτικής οξύτητας (BSCVA) και του μεγέθους της κόρης σε μεσοπικές συνθήκες περιβαλλοντικού φωτισμού. Στην συνέχεια γίνονταν ενστάλαξη κολλυρίου φαινυλεφρίνης 2,5% και μετά από 30 λεπτά λήψη σειράς 30 μετρήσεων διαδοχικά σε κάθε οφθαλμό με τον αναλυτή μετώπου κύματος (COAS Complete Ophthalmic Analysis System). Ακολουθούσε ενστάλαξη δύο σταγόνων κυκλοπεντολάτης 0,5% με μεσοδιάστημα 5 λεπτών και μετά από 30΄ επαναλαμβάνονταν η ίδια σειρά εξετάσεων [UVA, BSCVA, μέτρηση του μεγέθους της κόρης και των εκτροπών υψηλής τάξης (μέχρι 4ης τάξης) των υπό κυκλοπληγία εξεταζομένων οφθαλμών]. Οι οφθαλμικές εκτροπές εκφράστηκαν με 15 Zernike πολυώνυμα (κατά OSA). Σειρές Taylor (paraxial curvature matching) χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό του αντικειμενικού σφαιρικού ισοδύναμου βάσει του αναλυτή μετώπου κύματος. Η ανάλυση των οφθαλμικών εκτροπών πραγματοποιήθηκε για διάμετρο κόρης 6 mm. Αποτελέσματα: Η ενστάλαξη κολλυρίου κυκλοπεντολάτης 0.5% είχε ως αποτέλεσμα την υπερμετρωπική μετατόπιση του σφαιρικού ισοδύναμου και του σφαιρώματος κατά μέσο όρο +0.28 D (λιγότερο μυωπικά) συγκρινόμενα με το υποκειμενικό σφαιρικό ισοδύναμο και σφαίρωμα αντιστοίχως, ενώ η μέση οπτική τους οξύτητα μειώθηκε από 1.03 +/- 0.10 σε 0.97 +/- 0.09 [(p<0.001) paired t-test]. Οι διαφορές του υποκειμενικού σφαιρικού ισοδύναμου με ή χωρίς την χρήση κυκλοπεντολάτης από τις αντίστοιχες αντικειμενικές μετρήσεις (2ης και 2ης+4ης τάξης) είναι στατιστικώς σημαντικές σε όλες τις περιπτώσεις (vector analysis). Η μέση τιμή του διαθλαστικού σφάλματος (σφαιρικό ισοδύναμο) που υπολογίστηκε μετά την ενστάλαξη της φαινυλεφρίνης αντικειμενικά βάσει των οφθαλμικών εκτροπών είχε κατά μέσο όρο απόκλιση από την υποκειμενικό υπολογισμό κατά -0.245 D (2ης τάξης) και -0.045 D (2ης + 4ης τάξης). Μετά την ενστάλαξη της κυκλοπεντολάτης οι αντίστοιχες αποκλίσεις ήταν -0.39 D (2ης τάξης) και -0.18 D (2ης + 4ης τάξης). Το διαθλαστικό σφάλμα υπολογιζόμενο αντικειμενικά με βάση τις εκτροπές 2ης+4ης τάξης δίχως κυκλοπληγία, παρουσιάζει κατά μέσο όρο την μεγαλύτερη ακρίβεια (απόκλιση -0.045 +/- 0.47 D, διάμεσος τιμή 0.10D) αλλά και την μικρότερη διασπορά μετρήσεων (τιμές δεικτών skewness 0.69 και kurtosis 0.43). Η ενστάλαξη κυκλοπεντολάτης δεν μείωσε την διασπορά των μετρήσεων του εκτροπόμετρου. Συμπεράσματα: Η ενστάλαξη κυκλοπεντολάτης προκαλεί: α) στατιστικώς σημαντική μείωση της βέλτιστης οπτικής οξύτητας και β) υπερμετρωπική μετατόπιση του διαθλαστικού σφάλματος (περίπου 0.25D) υπολογιζόμενου τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά με το εκτροπόμετρο, η οποία οφείλεται κυρίως σε μικρά επίπεδα προσαρμογής του εξεταζόμενου και όχι στην παρουσία αυξημένης σφαιρικής εκτροπής. Ο συνυπολογισμός των εκτροπών 4ης τάξης αυξάνει την ακρίβεια υπολογισμού του διαθλαστικού σφάλματος με το εκτροπόμετρο, έχοντας πάντα ως σημείο αναφοράς την αντίστοιχη υποκειμενική μέτρηση. Το διαθλαστικό σφάλμα υπολογιζόμενο αντικειμενικά με βάση τις εκτροπές 2ης+4ης τάξης δίχως κυκλοπληγία, παρουσιάζει κατά μέσο όρο την μεγαλύτερη ακρίβεια αλλά και την μικρότερη διασπορά μετρήσεων.
(EL)
Purpose:To study the impact of high order ocular aberrations, pupil size and accommodation state on accuracy and precision of the refractive error. Methods: Forty-five healthy myopic patients (81 eyes) with Sphere up to 10.00 D and Cylinder up to 2.50 D participated in this prospective study. After the evaluation of Uncorrected Visual Acuity (UVA), manifest refraction, Best Spectacle Corrected Visual Acuity (BSCVA) and pupil size, one drop of phenylephrine 2,5% was instilled. A series of thirty measurements at a steady-state accommodation was carried out using a Wavefront aberrometer COAS (Complete Ophthalmic Analysis System), which served as basis for objective phenylephrine refraction. Immediately afterwards, two drops of cyclopentolate 0.5% with 5 minutes interval were applied, and 30 later measurements of UVA, subjective cycloplegic refraction, BSCVA and pupil size took place. Moreover, 30 more measurements were acquired using the wavefront aberrometer, which were used for calculation of objective cyclopentolate wavefront refraction. Aberrations measurements up to 4th order were calculated for pupil size of 6 mm. Wavefront aberrations were expressed in 15 Zernike coefficients (OSA Notation) and paraxial curvature matching method (Taylor series) was used in order to calculate objective wavefront spherical equivalent taking in account the 2nd and 2nd+4th ocular aberrations. Results: Cycloplegia resulted in a hyperopic shift. Subjective cycloplegic spherical equivalent and sphere changed by a mean of +0.24 D (less myopic) compared with subjective manifest measurements. Moreover BSCVA decreased from 1.03 +/- 0.10 to 0.97 +/- 0.09 [(p<0.001) paired t-test]. The mean objective phenylephrine spherical equivalent was -0.245 D (2nd order) and -0.045 D (2nd+4th order) less myopic than the subjective measurements. After cycloplegia, the corresponding differences were -0.39 D (2nd order) and -0.18 D (2nd+4th order). The mean differences in all cases were statistical significant (vector analysis). The objective phenylephrine refractive error (2nd+4th order) was more accurate and more precise than the other objective measurements (mean 0.05 +/- 0.47 D, median 0.10 D, skewness 0.69, kurtosis 0.43). Cycloplegia did not increase the precision of the aberrometer measurements. Conclusions: Cycloplegia induces a hyperopic shift (about 0.25 D) in refractive error (objective and subjective measurements) and a statistical significant decrease in BSCVA. This is mainly due to small level of accommodation and not to the magnitude of spherical aberration. The inclusion of the 4th order aberrations increases the accuracy and the precision of the aberrometer measurements. The objective phenylephrine refraction (2nd+4th order) is more accurate and more precise than other objective measurements.
(EN)
