Στην παρούσα εργασία διερευνήθηκε η σταθερότητα 11 αντιπροσώπων της ομάδας των τριαζινών και των υποκατάστατων ουριών σε δείγματα νερού από τον ποταμό Στρυμόνα, για διάφορους τρόπους διατήρησης των δειγμάτων. Για την διεξαγωγή του πειράματος χρησιμοποιήθηκε ο παραγοντικός σχεδιασμός με δύο παράγοντες. Ο πρώτος παράγοντας ήταν ο τρόπος διατήρησης των ζιζανιοκτόνων, με τρείς τρόπους: - νερό, pH=3,4 oC - φύσιγγες C18, -18 oC - φύσιγγες SDVB, -18 oC Ο δεύτερος παράγοντας ήταν ο χρόνος αποθήκευσης σε τέσσερις περιόδους: 0, 16, 29 και 47 ημέρες. Η απομόνωση των ζιζανιοκτόνων έγινε με εκχύλιση στερεής φάσης με τη χρήση δύο τύπων φυσιγγίων αντίστροφης φάσης: προσδεδεμένου δεκαοκτυλίου σε πυριτικά σωματίδια και μη ιονικής ρητίνης πολυμερούς στυρενίου-διβινυλ-βενζολίου. Για την ανάλυση των ζιζανιοκτόνων χρησιμοποιήθηκε η τεχνική της υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης. Στο τέλος κάθε περιόδου υπολογίστηκε η ανάκτηση του κάθε ζιζανιοκτόνου σε κάθε μέσο αποθήκευσης. Όπως προέκυψε από τις αναλύσεις, η αποθήκευση στο νερό είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της cyanazine την 16 και 29 ημέρα, ενώ την 47 επανανιχνεύτηκε σε πολύ χαμηλή συγκέντρωση (μέση ανάκτηση 8,3 %). Για την desisopropyl-atrazine παρατηρήθηκε αύξηση της ανάκτησής της με την πάροδο του χρόνου. Για τις υπόλοιπες ουσίες η ανάκτηση ήταν σταθερή ή ελαφρώς μειωμένη κατά τη χρονική περίοδο που διήρκησε το πείραμα. Οι δύο τύποι φυσιγγίων αποδείχθηκαν αποτελεσματικότεροι από την αποθήκευση σε νερό, με καλή επαναληψιμότητα και υψηλές ανακτήσεις.
University of the Aegena
