Αντικείμενο της παρούσης πτυχιακής εργασίας, αποτελεί η ποσοτικοποίηση της συνεισφοράς των σημειακών και μη σημειακών πηγών ρύπανσης, στην εμφάνιση εύτροφων τάσεων στον Αργολικό κόλπο. Η μεθοδολογία για την επίτευξη του στόχου αυτού βασίστηκε στην ανάπτυξη ενός μαθηματικού μοντέλου προσομοίωσης. Ως μεταβλητές κατάστασης του μοντέλου επιλέχθηκαν η φυτοπλαγκτονική βιομάζα αλλά και οι συγκεντρώσεις των νιτρικών, αμμωνιακών, φωσφορικών και πυριτικών αλάτων. Οι χημικές και βιολογικές διεργασίες στον κόλπο θεωρήθηκε ότι καθορίζονται από την επίδραση των φυσικών συνθηκών, από τα -εξωγενή- σημειακά και μη σημειακά φορτία, από τις αλληλεπιδράσεις με το ίζημα, αλλά και από τις ανταλλαγές της ύλης με το εξωτερικό τμήμα του κόλπου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συνεισφορά των χερσαίων πηγών ρύπανσης είναι σημαντική κατά τη χειμερινή περίοδο, όπου μετά από ακραία γεγονότα βροχόπτωσης μπορεί να φτάσει και ποσοστά της τάξης του 52% επί της συγκέντρωσης των θρεπτικών της υδάτινης στήλης. Η δράση αυτών των εξωγενών φορτίων και η διαθεσιμότητά τους στη φυτοπλαγκτονική θρέψη ρυθμίζεται από το χρόνο παραμονής τους στο θαλάσσιο οικοσύστημα, που λόγω της μορφολογίας του (ανοικτός κόλπος) είναι της τάξεως των λίγων ημερών. Η υποστήριξη αυτού του θεωρητικού μοντέλου με περισσότερα πειραματικά δεδομένα, τόσο σε χωρική όσο και σε χρονική κλίμακα, είναι πιθανό να οδηγήσει σε ακριβέστερες και ρεαλιστικότερες προσεγγίσεις, με σκοπό την καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας του συστήματος.
University of the Aegena
