Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών αναφορικά με τη διαπολιτισμική συμβουλευτική στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και το ρόλο του εκπαιδευτικού στη διαμόρφωση της πολυπολιτισμικής σχολικής πραγματικότητας. Η έρευνα, που διεξήχθη στο νομό Αττικής, σε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μας οδήγησε στα εξής ευρήματα: α) οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν την ανάπτυξη διαπολιτισμικής συνείδησης ως έναν από τους στόχους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, β) εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει εξειδικευμένος φορέας συμβουλευτικής διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, γ) θεωρούν τη συμβουλευτική απαραίτητη δράση της παιδαγωγικής διαδικασίας, για την άσκηση της οποίας απαιτείται ειδικός σύμβουλος παιδαγωγός, δ) αναγνωρίζουν τη συνθετότητα του ρόλου τους – καλοί παιδαγωγοί, ουσιαστικοί σύμβουλοι, επικοινωνιακά επιδέξιοι, καταρτισμένοι σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα, ε) παραδέχονται πως οι γνώσεις τους σε θέματα συμβουλευτικής και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι ελλιπείς, στ) κρίνουν αναγκαία την άσκηση της διαπολιτισμικής συμβουλευτικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς εισάγει καινούρια στοιχεία, θεωρώντας τον εκπαιδευτικό κύριο εκφραστή της. Τέλος, προτείνεται η ενίσχυση των επαγγελματικών εφοδίων των εκπαιδευτικών, μέσω επιμορφώσεων και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και συμβουλευτικής, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν επάξια στον πολυδιάστατο ρόλο τους.
The aim of the present thesis is the exploration of both the educators’ views regarding Intercultural Counseling in Primary Education and the role of the educator in the multicultural school reality.The survey conducted on educators in Primary Education in Attica reported the following findings: a) educators recognise the need for the development of intercultural conscience as one of the aims of Primary Education, b) they express their certainty that there is no specialized body to deal with intercultural education counseling, c) they consider both counseling in the educational process and a specialised educational counselor to be indispensable, d) they recognise the complexity of their role – good teachers, essential counselors, skilled communicators, erudite in all fields of knowledge, e) they admitt that their knowledge regarding counseling and intercultural education is imperfect, f) they emphasize on the necessity of intercultural counseling in Primary Education in introducing new approaches, considering the educator as it’s main representative.Finally, it is recommended that educators should be provided with professional qualifications, through continuous training in Intercultural Education and Counseling, so that they meet the requirements of their multidimensional role.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
