In a continent heavily populated after two fierce wars with enormous sacrifices and disasters, the postwar period divided Europe geographically into two entirely different territories with distinctive political, social and economic conditions.In Western Europe the free development of civil society limited the power of the military forces while strengthening both the political and economic governance network. The diplomatic authority network was consolidated through alliances between states, as well as through economic and political alliances within international organizations and associations in the light of political and economic interests of societies, with a gradual change of orientation within Europe and the development of the European Idea. On the contrary, in Eastern Europe the military network superseded the political one, by employing violence in order to ensure its survival and acceptance of the Soviet Union ally countries, through the use of intimidation means.The military authority networks operated with a rigid manner and remained unaffected by the transformations and social changes. Despite the apparent stability for a long period of time, they collapsed irrevocably within a short period of time, in an attempt to change and reform. On the contrary, the political authority network of Western European countries, in collaboration with the financial networks, integrated the trends of the society’s reform in the same authority system, strengthened, and promoted the development, progress and prosperity of societies.During the postwar period, the networks of the Eastern and Western European countries through the heritage of the war, the punishment of the guilty, the settlement effort, the economic recovery, the Cold War, the separation and reunification of Germany, contradict and compromise, competing for survival. By the end of colonialism, the rising and strengthening of the European cooperation and the failure of terrorist movements, first the countries of Western and subsequently the countries of Eastern Europe, following the final collapse of communism, come to realize the common future that can occur through cooperation and peace.
Σε μία ήπειρο πυκνοκατοικημένη και έπειτα από δύο σφοδρούς πολέμους με τεράστιες θυσίες και καταστροφές, η μεταπολεμική περίοδος που ακολούθησε χώρισε την Ευρώπη γεωγραφικά σε δύο εντελώς διαφορετικά πεδία με διαφορετικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης η ελεύθερη ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών περιόρισε την ισχύ του στρατού και ισχυροποίησε ταυτόχρονα το πολιτικό και το οικονομικό δίκτυο εξουσίας. Το διπλωματικό δίκτυο εξουσίας εκφράστηκε μέσα από τις συμμαχίες μεταξύ των κρατών και τις οικονομικές και πολιτικές συμμαχίες σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις με γνώμονα τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των κοινωνιών, με σταδιακή αλλαγή προσανατολισμού προς το εσωτερικό της Ευρώπης και την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Αντίθετα, στην ανατολική Ευρώπη το στρατιωτικό δίκτυο υποκαθιστούσε το πολιτικό και με τη βία εξασφάλιζε την επιβίωσή του και την αποδοχή του από τις κοινωνίες των χωρών δορυφόρων της Σοβιετικής Ένωσης, χρησιμοποιώντας ως μέσο επιβολής το φόβο.Τα στρατιωτικά δίκτυα εξουσίας λειτούργησαν ανελαστικά και παρέμειναν κλειστά ως προς τους μετασχηματισμούς και τις κοινωνικές αλλαγές, παρά τη φαινομενική σταθερότητα για μεγάλη περίοδο, κατέρρευσαν οριστικά και αμετάκλητα μέσα σε μικρό διάστημα, στην προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης, όταν πια η ιστορία τα είχε ξεπεράσει. Αντίθετα, τα πολιτικά δίκτυα εξουσίας στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, σε συνεργασία με τα οικονομικά δίκτυα, ενσωμάτωσαν τις τάσεις αλλαγής της κοινωνίας στο ίδιο το σύστημα εξουσίας, ισχυροποιήθηκαν και ευνόησαν την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών.Στην πορεία της μεταπολεμικής περιόδου, τα δίκτυα της ανατολικής και δυτικής Ευρώπης μέσα από τη διαχείριση της κληρονομιάς του πολέμου, την τιμωρία των ενόχων, την προσπάθεια διακανονισμού, την οικονομική ανόρθωση, τον Ψυχρό Πόλεμο, τον διαχωρισμό και την επανένωση της Γερμανίας, έρχονται σε αντιπαράθεση και συμβιβασμό, ανταγωνίζονται για την επιβίωση τους. Με τη λήξη της αποικιοκρατίας, τη γέννηση και ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής συνεργασίας, την αποτυχία των τρομοκρατικών κινημάτων, πρώτα η δυτική και έπειτα η ανατολική Ευρώπη, μετά την οριστική κατάρρευση του κομμουνισμού, συνειδητοποιούν πια το κοινό μέλλον μέσα από τη συνεργασία και την ειρήνη.
