Το 1963 με την Γιαουντέ Ι έχουμε την πρώτη συμφωνία συνεργασίας Ευρώπης-Αφρικής στην ιστορία. Το 1969 οι συμφωνίες που έγιναν στην Γιαουντέ Ι αντικαταστάθηκαν από την Γιαουντέ ΙΙ η οποία διήρκεσε μέχρι το 1975. Η δομή που ιδρύθηκε στην Γιαουντέ παραμένει το πλαίσιο εργασίας για πολλές όψεις της συνεργασίας της Ε.Ε. με τις χώρες Α.Κ.Ε. μέχρι σήμερα. Η Συμφωνία της Γιαουντέ ΙΙ έληξε το 1974 και την διαδέχθηκε μια νέα Σύμβαση η Λομέ (Λομέ Ι : Απρίλιος 1976 έως το 1980, Λομέ ΙΙ: Ιανουάριο 1981 μέχρι Φεβρουάριο 1985, Λομέ ΙΙΙ: Μάρτιο 1985 μέχρι το 1990 και Λομέ ΙV: 1990 μέχρι 2000). Η Συμφωνία του Κοτονού υπεγράφη τον Ιούνιο του 2000 και τέθηκε σε ισχύ από τον Απρίλιο του 2003 και έχει διάρκεια 20 ετών. Η Κοινή Στρατηγική Αφρικής-Ε.Ε. παρέχει ειδικές προτάσεις για την περίοδο 2008-2010 δομημένες γύρω από 8 στρατηγικές συνεργασίες Αφρικής-Ε.Ε.: ειρήνη και ασφάλεια, δημοκρατική διακυβέρνηση και ανθρώπινα δικαιώματα, εμπόριο, περιφερειακή ολοκλήρωση, υποδομές, στόχοι της χιλιετίας για ανάπτυξη, ενέργεια, κλιματική αλλαγή, μετανάστευση, κινητικότητα και απασχόληση, επιστήμη, κοινωνία της πληροφορίας και διάστημα. Επιπλέον, πολλοί Αφρικανοί ακόμη έχουν μια σχέση αγάπης-μίσους με τους πρότερους αποικιακούς αφέντες όπως θα αναμενόταν σε κάθε σχέση αφέντη-υπηρέτη. Αυτό που κάνει πολύπλοκη την σχέση Ευρώπης-Αφρικής είναι ότι οι περισσότεροι εθνικοί προϋπολογισμοί της μετα-αποικιακής Αφρικής σε μεγαλο βαθμό χρηματοδοτούνται από Ευρωπαίους. Η πιο σημαντική πολιτική συνέπεια της αποικιοκρατίας ήταν η αυθαίρετη χάραξη συνόρων. Πολλά κράτη βρέθηκαν χωρίς τους οικονομικούς πόρους (καλλιεργήσιμη γη και ορυκτό πλούτο) για να αναπτυχθούν. Αλλά, από την άλλη πλευρά χωρίς τις νέες τεχνολογίες, συμπεριφορές, ιδέες και εκπαίδευση που εισήχθησαν από τους ξένους η ήπειρος θα είχε ξεκινήσει ακόμα αργότερα τον δρόμο του εκσυγχρονισμού. Επιπλέον, οι δεκαετίες οικονομικής βοήθειας από την Δύση στην Αφρική είχαν ως αποτέλεσμα μόνο την περαιτέρω χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των Αφρικανών, ενώ δημιούργησε μια βαθύτερη εξάρτηση από άλλες χώρες, σκοτώνοντας την επιχειρηματικότητα, και διαιωνίζοντας διεφθαρμένες κυβερνήσεις και κάστες στα Αφρικανικά έθνη που μαστίζονται από εμφύλιους πολέμους, αρρώστιες, αναλφαβητισμό και περιβαλλοντικές καταστροφές. Η εξωτερική βοήθεια έθρεψε ένα έντονα εμποτισμένο σύστημα από 'κλίκες' που εκμεταλλεύονται αυτή τη ροή χρήματος ενώ αναγκάζουν τον υπόλοιπο λαό να ζει με 1 δολάριο την ημέρα. Η Αφρική χρειάζεται περισσότερες επενδύσεις. Η διαφθορά είναι τρόπος ζωής στην Αφρική. Η ραχοκοκαλιά μιας μακροπρόθεσμης βιώσιμης ανάπτυξης είναι η ουσιαστική 'λειτουργία' της κοινωνίας πολιτών. Η φτωχή οικονομική εμφάνιση της Αφρικής οφείλεται στην απουσία ισχυρών, διαφανών και αξιόπιστων δημόσιων θεσμών, δημόσιων υπηρεσιών, αστυνομίας, συστήματος απονομής δικαιοσύνης κ.τ.λ. Καμία άλλη ήπειρος δεν έχει βιώσει τόσο παρατεταμένες δικτατορίες. Περίπου το 50% της ηπείρου παραμένει μη-δημοκρατικό. Η Αφρική έχει σταθερά χάσει αγορές από δική της κακοδιαχείριση ενώ η αδράνεια έχει υπάρξει πιο καταστροφική από τον φυλετισμό. Τέλος, οι σχέσεις της Ε.Ε. με την Αφρική είναι άνισες. Στην πραγματικότητα η Ε.Ε. θέτει τους κανόνες και τα κράτη της Αφρικής είναι αναγκασμένα να ακολουθούν. Η Ευρώπη είναι πολύ πιο σημαντική για την Αφρική από ότι η Αφρική για την Ευρώπη. Σήμερα υπάρχουν κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και έτσι πλέον η προσοχή της Ένωσης έχει στραφεί σε εσωτερικά ζητήματα.
