Διαδραστικότητα και αστικός δημόσιος χώρος για την ανάδειξη της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς
(EL)
Ανδρέου, Βαλεντίνη Εμμανουέλα - Αθανάσιος
Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Θετικών Επιστημών. Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων. Σχεδίαση Διαδραστικών και Βιομηχανικών Προϊόντων και Συστημάτων.
(EL)
Η διπλωματική αυτή εργασία αντιμετωπίζει το ζήτημα της ψηφιακής επαύξησης του αστικού δημόσιου χώρου. Με δεδομένη την αυξανόμενη διάχυση των ψηφιακών τεχνολογιών σε κοινωνικές και δημόσιες σφαίρες ζωής, διερευνώνται οι διαστάσεις και οι ποιότητες ενός εδάφους κοινού μεταξύ των πεδίων του αρχιτεκτονικού/αστικού σχεδιασμού και της διαδραστικής σχεδίασης, τέτοιου που να προωθεί την ενδυνάμωση των αξιών του αστικού δημόσιου χώρου. Πιο συγκεκριμένα, αναγνωρίζοντας την αρχιτεκτονική ως πολιτισμικό κεφάλαιο σημαντικής αξίας για τον ζωντανό εκείνο οργανισμό που ονομάζουμε 'δημόσιο χώρο', διερευνώνται τα όρια και ο χαρακτήρας του σχεδιαστικού χώρου που παράγεται από την πρόθεση της ανάδειξης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στον δημόσιο χώρο με διαδραστικές τεχνολογίες. Για το σκοπό αυτό, εξετάζεται η εμπειρία από την εφαρμογή διαδραστικών τεχνολογιών στο δημόσιο χώρο (Urban Computing) αλλά και στον τομέα του πολιτισμού (Cultural Technology/Informatics). Αναδεικνύοντας προβληματισμούς για τις συγκρούσεις στο επίπεδο σκοπών των συνεργαζόμενων πεδίων, δηλαδή κατά πόσον εξυπηρετούνται οι αξίες του αστικού δημόσιου χώρου αφενός και του πολιτισμού αφετέρου από την υλοποίηση σχετικών διαδραστικών εφαρμογών, η έρευνα καταλήγει σε εντοπισμό και ταξινόμηση στρατηγικών και τακτικών στα πλαίσια των παραπάνω τομέων. Από το σύνολο της μελέτης αυτής, καταρχάς αναδεικνύεται η ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης στα πλαίσια της διάχυσης της διαδραστικότητας, με κέντρο βάρους τις αξίες των χώρων εντός των οποίων διαχέεται, υπερβαίνοντας τα κριτήρια της καλής λειτουργίας και λειτουργικότητας. Περαιτέρω – υπό τις προϋποθέσεις των σκοπών που προαναφέρθηκαν και συνεπώς με ταυτόχρονη αναγνώριση και οριοθέτηση των ιδιαιτεροτήτων της συγκεκριμένης πρότασης – παρέχεται στον σχεδιαστή μία δεξαμενή γνώσης όχι μεθοδολογική αλλά εννοιολογική. Η δεξαμενή αυτή αφορά στη σύνθεση ενός ευρύτερου πλαισίου αναφοράς και συντονισμού στρατηγικών και τακτικών, ενός πλέγματος rationales για την ενημέρωση των σχεδιαστικών αποφάσεων στον σχεδιαστικό εκείνο χώρο που περιγράφεται ως η εφαρμογή διαδραστικών τεχνολογιών για την προαγωγή αξιών του δημόσιου χώρου και συγκεκριμένα για την ανάπτυξη αρχιτεκτονικής κουλτούρας.
