Η επιστημονική κοινότητα ασχολείται σχεδόν δύο δεκαετίες τώρα και ίσως όσον αφορά τους εκπεμπόμενους ρύπους από χερσαίες εγκαταστάσεις ακόμη περισσότερο. Αξίζει να σημειωθεί πως όλες αυτές οι επιστημονικές μελέτες και οι αντίστοιχες προσπάθειες πολιτικών και νομοθετικών πράξεων άφηναν εκτός πλαισίου τη ναυτιλία. Οι έντονες κλιματικές αλλαγές που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, όμως ώθησαν πρόσφατα την Ναυτιλιακή κοινότητα στην ενδελεχή εξέταση των βλαβερών ουσιών που εκπέμπουν τα πλοία. Με τη βοήθεια και τη συνεργασία της επιστημονικής κοινότητας αναζητεί τεχνικές λύσεις και θεσπίζει νομοθεσίες για τη βελτίωση της περιβαλλοντικής απόδοσης της Ναυτιλίας είτε μέσω διεθνών οργανισμών όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας (IMO), είτε μέσω άλλων φορέων με κανονιστική αρμοδιότητα, ή μεμονωμένων κρατών.Η Ναυτιλία μεταφέρει πάνω από το 90% του παγκοσμίου εμπορίου. Είναι το μεταφορικό μέσο που βοηθά την παγκοσμιοποίηση, την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Είναιμάλιστα το πλέον φιλικό περιβαλλοντικά μέσο μεταφοράς, καθώς εκπέμπει μόνο το 2,7% των παγκοσμίων ρύπων. Ωστόσο καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες για περιορισμό των ρύπων ακόμη περισσότερο.H αντιμετώπιση του προβλήματος έχει δισυπόστατη φύση, με τις εξής προσδιοριστικές παραμέτρους: σε νέες κατασκευές με την εφαρμογή προηγμένων τεχνολογικά λύσεων σε υπάρχοντα πλοία κυρίως με βελτίωση της ποιότητας λειτουργικών μέσωνΓια πολλές δεκαετίες είχε επικρατήσει η αισιόδοξη αντίληψη που αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γράτσος (2009), πως:«οι συνήθεις εκπομπές των πλοίων δεν είναι επιβλαβείς στους ανοιχτούς ωκεανούς, όπου τα οξείδια του θείου (SOx), όταν έρθουν σε επαφή με τη θάλασσα, γίνονται γύψος, ένα αδρανές υλικό. Τα οξείδια του θείου (SOx) δημιουργούν προστατευτική ομπρέλα στην ατμόσφαιρα, η οποία αντανακλά τις ακτίνες του ήλιου και ως εκ τούτου μειώνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Επιπροσθέτως, τα οξείδια του αζώτου (NOx) μειώνουν τη ζωή του μεθανίου στην ατμόσφαιρα, το οποίο είναι ένα αέριο του θερμοκηπίου που είναι είκοσι πέντε φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο του άνθρακα (CO2)»Πλέον, έχει μετρηθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η επιβάρυνση που προκαλούν στο περιβάλλον τα ποντοπόρα πλοία που χρησιμοποιούν το μαζούτ ως καύσιμο (τα οποία αποτελούν τους κυριότερους ναυτιλιακούς ατμοσφαιρικούς ρυπαντές).Συνεπώς, οι κίνδυνοι προδιαγράφονται με σαφήνεια, καθώς αναιρούνται κάποια από τα αισιόδοξα συμπεράσματα του παρελθόντος και γίνονται συνεχώς προσπάθειες θέσπισης κανονιστικών πλαισίων, προσδιορισμός συγκεκριμένων ανώτατων ορίων και αντίστοιχης νομοθεσίας προς περιορισμό της εκπομπής αερίων ναυτιλιακών ρύπων.Η παρούσα εργασία αποτελεί προσπάθεια αναλυτικής καταγραφής των αερίων αυτών ρύπων και διασαφήνισης της έννοιας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Εν συνεχεία, εγχειρείται η παρουσίαση των προσδιοριστικών παραγόντων της ναυτιλιακής πολιτικής για το περιβάλλον, όπως και των χρησιμοποιούμενων εργαλείων για την επίτευξη αυτού του στόχου. Παράλληλα, καταγράφονται όλες οι νομοθετικές πράξεις για την πρόληψη της επιπρόσθετης επιβάρυνσης της ατμόσφαιρας και εξετάζονται όλα τα λειτουργικά και τεχνολογικά (σχεδιαστικά) μέτρα που θα μπορούσαν να αποφέρουν μείωση των ρυπογόνων αερίων (με έμφαση στις εκπομπές CO2 αερίων), υιοθετώντας την έννοια των πράσινων πλοίων στο σύνολό τους. Τέλος, καταβάλλεται η προσπάθεια καταγραφής των τρεχόντων στάσεων και των αντιλήψεων της ελληνικής ναυτιλιακής βιομηχανίας μέσω των αποτελεσμάτων έρευνας με αντικείμενο την αντιμετώπιση της εκπομπής αερίων CO2 και σύγκριση των εξαγομένων συμπερασμάτων με αντίστοιχων παλαιότερων μελετών, που έλαβαν χώρα είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.
The scientific community devoted almost two decades , and perhaps for the emissions of from land-based facilities even more. It is worth to mention that all these scientific studies and similar efforts policies and instruments left out of frame on shipping. Pronounced climate changes have occurred in recent years and have recently pushed the maritime community to the scrutiny of harmful substances emitted by ships. With the help and cooperation of the scientific community seeks technical solutions and enact legislation to improve the environmental performance of shipping, either through international organizations like International Maritime Organization (IMO), or through other bodies with regulatory powers, or even through individual states.Shipping carries more than 90% of world trade. The form of transport that helps globalization, development and prosperity of people. Being even the most environmentally friendly transport that emits only 2.7% of global emissions. However, major efforts to reduce emissions take place even more. The solution of the problem has two natures, with the following deterministic parameters:-new structures with the application of advanced technology solutions-in existing ships mainly by improving the quality of operational toolsFor many decades have dominated the optimistic perception of the state Gratsos (2009) features, such as:“Normal ship emissions are not harmful in the open ocean, where sulfur oxides (SOx), when they come in contact with the sea, made plaster, an inert material. Sulfur oxides (SOx) create a protective umbrella to the atmosphere, which reflects the sun's rays and therefore reduces the greenhouse. In addition, oxides of nitrogen (NOx) reduce the life of methane in the atmosphere, which is a greenhouse gas that is twenty-five times more potent than carbon dioxide (CO2) “Nowadays, there has been measured more accurately the burden they cause to the environment seagoing vessels using fuel oil as fuel (which are the principal maritime air pollutants). Consequently, the risks are clearly specified, and negated some of the optimistic conclusions of the past and are constantly striving to establish a regulatory framework, identifying specific thresholds and corresponding legislation to reduce greenhouse gas emissions of shipping.This paper is an attempt to breakdown in these gases and pollutants,, but also to clarify the concept of air pollution. Subsequently, manuals presentation of the determinants of maritime policy for the environment, as well as the necessary instruments, used to achieve this goal. At the same time, recording all instruments for preventing additional burden of the atmosphere and examined all functional and technical (designing) measures could yield reduction of polluting gases (special emphasis to CO2 emissions), adopting the exact concept of green ships . Finally, it is made an effort of recording current attitudes and perceptions of the Greek shipping industry, through the results of an investigation into the treatment of CO2 emission, and moreover compared with the corresponding conclusions drawn earlier studies that have taken place either in Greece or abroad.
