Η ανάπτυξη μιας κοινωνίας διάθεσης, όπου πολύς κόσμος δε σκέπτεται δύο φορές τα πράγματα που αγοράζει, ή πετάει ή που αγοράζει περισσότερο από ότι έχει ανάγκη και η ανεξέλεγκτη παραγωγή αγαθών, πολλές φορές μη απαραιτήτων, οδήγησε στην σημαντική αύξηση της ποσότητας των απορριμμάτων. Ανάλογα επιβαρύνθηκε η ποιότητα των απορριμμάτων και τα παραχθέντα ρυπαντικά φορτία από τις διεργασίες αποδόμησης, διοχετεύθηκαν στο έδαφος, στον αέρα και στο υπόγειο νερό. Ο προφανής περιβαλλοντικός κίνδυνος για τις επόμενες γενεές και η υποχρέωση πραγματοποίησης ανθεκτικής ανάπτυξης χωρίς την ύπαρξη τέτοιων κινδύνων, απαίτησαν τη συμβολή όλων στις διαδικασίες πρόληψης και ελάττωσης της ρύπανσης. Η διαχείριση των απορριμμάτων που περιλαμβάνει την προσυλλογή, τη συλλογή, τη χωριστή συλλογή, την μεταφορά και την επεξεργασία ή/και διάθεση, περιέχει το σύνολο των δραστηριοτήτων που πρέπει να υλοποιούνται με σύγχρονες προδιαγραφές, που ελαχιστοποιούν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τα απορρίμματα θεωρούνται σαν υλικά που δεν έχουν ακόμα τοποθετηθεί στη σωστή τους θέση και είναι αναγκαία η ανακύκλωση και ανάκτηση των υλικών αυτών για την εξοικονόμηση πρώτων υλών και ενέργειας. Η ανακύκλωση βέβαια δεν είναι το παν διότι υπάρχουν όρια. Κάθε στοιχείο των απορριμμάτων έχει ένα περιορισμένο κύκλο ζωής, πέραν του οποίου παύει να είναι κατάλληλο, για επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση. Το πιο ευπαθές σημείο της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι η ταφή τους σε χώρους διάθεσης. Πράγματι στον μέσο πολίτη η λέξη χώρος διάθεσης, θυμίζει μια εικόνα απερίγραπτης όψης σκουπιδιών, με οσμές και πλήθος ποντικών. Η αντιστροφή της εικόνας αυτής, επιδιώκεται με την υγειονομική ταφή με σύγχρονες προδιαγραφές, σε Μοντέρνους Χώρους Διάθεσης Απορριμμάτων, που κάποτε θα φτάσουν να χρησιμοποιούνται σαν χώροι καταλοίπων. Τέλος, η πληροφόρηση, η εκπαίδευση και η ενεργός συμμετοχή του κοινού στις διαδικασίες, είναι απαραίτητη, για την ολοκλήρωση των ενεργειών, βασιζόμενων στην κοινωνική αποδοχή. Μάλιστα οι ενέργειες αυτές κρίνεται σκόπιμο να ξεκινούν από τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και αυτό γιατί οι νέοι αποτελούν το μέλλον της ανθρωπότητας. Άρα, η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και η ενεργός συμμετοχή τους είναι απαραίτητη. Επιπλέον, στα σχολεία μπορούν να εφαρμοσθούν ποικίλα Περιβαλλοντικά Προγράμματα που θα τους φέρουν σε επαφή με τα μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα. Η Π.Ε. στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των μαθητών σε περιβαλλοντικά ζητήματα, τα οποία διαπιστώνονται σε τοπικό ή πλανητικό επίπεδο και στην ανάπτυξη ενός παγκοσμίου δικτύου περιβαλλοντικής συνεργασίας. Ειδικότερα, η Π.Ε κινείται γύρω από το τρίπτυχο : 1. Εκπαίδευση από το περιβάλλον (πληροφόρηση, γνώση, ενημέρωση) 2. Εκπαίδευση μέσα από το περιβάλλον (γνώσεις, άσκηση πρακτικής ικανότητας, διαδικασίες μέσα από τα πράγματα) 3. Εκπαίδευση για χάρη του περιβάλλοντος (στάσεις, ήθος: διαθέσεις, συμπεριφορές)
