Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα τεράστια οφέλη που προκύπτουν για τον άνθρωπο χάρη στην πρόοδο των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας, ωστόσο, υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά της εν λόγω τεχνολογικής εξέλιξης που αφορά τη χρήση της για εκφοβιστικούς σκοπούς. Ο κυβερνοεκφοβισμός αναδεικνύεται ως μείζον πρόβλημα, καθώς αποτελεί ένα ραγδαία αναπτυσσόμενο φαινόμενο το οποίο προέκυψε μετά την ένωση της νεανικής επιθετικότητας και της ψηφιακής επικοινωνίας. Η νέα «ηλεκτρονική παιδική χαρά» των κινητών τηλεφώνων και του Διαδικτύου εξασφαλίζει ότι οι έφηβοι μπορούν δυνητικά να τρομοκρατούν συνεχώς τους συνομηλίκους τους ακόμα και έξω από το παραδοσιακό περιβάλλον του σχολείου. ∆εδοµένου ότι τα φαινόμενα εκφοβισμού δε εκδηλώνονται σε απομονωμένο περιβάλλον αλλά αποτελούν σύνθετες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, η παρούσα μελέτη εξέτασε τους μηχανισμούς μέσω των οποίων οι αντιλήψεις των μαθητών για το οικογενειακό και το σχολικό περιβάλλον επηρεάζουν τη συμμετοχή τους στο κυβερνοεκφοβισμό και τη θυματοποίηση. Διερευνήθηκε επίσης ο πιθανός ρόλος που διαδραματίζει η ηλικία και το φύλο. Από την ανάλυση των απαντήσεων που έδωσαν 231 μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα πακέτο από ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς, στατιστικώς σημαντική συσχέτιση διαπιστώθηκε μεταξύ των διαφορετικών ρόλων που μπορεί να λάβει ένα άτομο στον κυβερνοεκφοβισμό και του φύλου, καθώς και ανάμεσα στη συμμετοχή των εφήβων σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού και την ανάμιξή τους στον κυβερνοεκφοβισμό. Αντιθέτως, στατιστικώς ασήμαντη ήταν η επίδραση της ηλικίας, ενώ πολύ χαμηλή συσχέτιση παρατηρήθηκε ανάμεσα στους μικροσυστημικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες που εξετάστηκαν και τον κυβερνοεκφοβισμό.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας. Φύλο και Νέα Εκπαιδευτικά και Εργασιακά Περιβάλλοντα στην Κοινωνία της Πληροφορίας.
University of the Aegena
