In the last decades, we have been experiencing an unprecedented and constant change in the social structures, values and moral stances while education, an inherently social institution, cannot remain a passive receiver of the developments. This paper, through the use of literature and research approach, initially attempts to approach the term “Instructional Communication” and its forms during the educational process in the contemporary school. Next, it follows the example of teaching the subject of History in the primary schools of Kalymnos. Communication and its scientific fields which take place within the school reality and, more specifically, the forms of Instructional Communication are rightly the subject of various studies and researches, especially at an international level, since the impact of interpersonal relationships on the promotion of learning, cognitive and emotional development of the students is indisputable. The way in which the educators and teachers perceive the messages exchanged between them, the intention to communicate which may occur at any given moment, the environment where the communication takes place and the communicational patterns which are the result of socio-cultural norms and language rules (verbal and non verbal) compose a behavioral frame with a distinctive interactive scope every time. Interaction, which is conceptually equivalent to communication, refers both to indirect (anonymous and mediated) relationships among individuals and to direct (interpersonal) relationships within which their social actions are interactively developed. The qualitative interpersonal relationships, which provide stability, trust and genuine interest help students establish within themselves the sense of belonging, increase self-esteem and self-acceptance and create a positive attitude towards learning (Stamatis 2009). Furthermore, they enhance students’ personal development and help them cope with learning, personal or any other difficulties they face. (Malikiosi-Loizou 2001).
Τις τελευταίες δεκαετίες, βιώνουμε μια πρωτόγνωρη και συνεχή αλλαγή στις κοινωνικές δομές, τις αξίες και τις ηθικές στάσεις ενώ η εκπαίδευση, ως φύσει κοινωνικός θεσμός, δε δύναται να παραμένει παθητικός δέκτης των εξελίξεων. Η παρούσα εργασία, μέσω της βιβλιογραφικής και της ερευνητικής προσέγγισης, επιχειρεί αρχικά να προσεγγίσει τον όρο της Διδακτικής Επικοινωνίας και τις μορφές της κατά την εκπαιδευτική διαδικασία στο σύγχρονο σχολείο. Στη συνέχεια ακολουθεί το παράδειγμα διδασκαλίας της ιστορίας στα σχολεία της Καλύμνου. Η επικοινωνία και τα επιστημονικά της πεδία που λαμβάνουν χώρο στα πλαίσια της σχολικής πραγματικότητας, και συγκεκριμένα οι μορφές της Διδακτικής Επικοινωνίας (instructional communication) δικαίως αποτελούν αντικείμενο ποικίλων μελετών και ερευνών, σε διεθνές κυρίως επίπεδο αφού η επίδραση των διαπροσωπικών σχέσεων στην προαγωγή της μάθησης, στη γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών είναι αδιαμφισβήτητη. Ο τρόπος με τον οποίο ο εκπαιδευτικός και οι μαθητές αντιλαμβάνονται τα μηνύματα που ανταλλάσσονται μεταξύ τους, η πρόθεση για επικοινωνία που εκδηλώνουν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, το περιβάλλον διεξαγωγής της επικοινωνίας, τα επικοινωνιακά πρότυπα τα οποία αποτελούν απόρροια των κοινωνικο-πολιτιστικών κανόνων και των γλωσσικών κανόνων (λεκτικών και μη λεκτικών) συνθέτουν ένα πλαίσιο συμπεριφοράς με σαφή κάθε φορά αλληλεπιδραστική πρόθεση. Η αλληλεπίδραση, η οποία είναι ταυτόσημη έννοια με αυτή της επικοινωνίας, αναφέρεται τόσο σε έμμεσες (ανώνυμες, διαμεσολαβημένες) σχέσεις ατόμων όσο και άμεσες (διαπροσωπικές) σχέσεις ατόμων στο πλαίσιο των οποίων αναπτύσσονται αμφίδρομα οι κοινωνικές τους δράσεις. Οι ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες παρέχουν σταθερότητα, εμπιστοσύνη και γνήσιο ενδιαφέρον βοηθούν τους μαθητές να εδραιώσουν την αίσθηση του ανήκειν, αυξάνουν τον αυτοσεβασμό και την αυτοαποδοχή τους και δημιουργούν ένα θετικό κλίμα για τη μάθηση (Σταμάτης, 2009). Παράλληλα ενισχύουν την προσωπική εξέλιξη και βοηθούν στην αντιμετώπιση των μαθησιακών, των προσωπικών και όποιων άλλων δυσκολιών αντιμετωπίζουν οι μαθητές (Μαλικιώση – Λοϊζου, 2001).
