Από την μέχρι τώρα επισκόπηση της διεθνούς και ελληνικής βιβλιογραφίας διαπιστώνεται, ότι η συμμετοχή των γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας των προγραμμάτων προσχολικής και σχολικής εκπαίδευσης. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να οικοδομηθούν θετικές σχέσεις και να αναπτυχθεί αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ του σχολείου και οικογένειας. Η UNESCO επισημαίνει την ανάγκη συνεργασίας ανάμεσα στο σχολείο, την οικογένεια και την κοινότητα με στόχο την ενίσχυση της συμπληρωματικότητας μεταξύ της άτυπης και της τυπικής εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα το υπάρχον θεωρητικό και θεσμικό πλαίσιο δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς, ώστε να διευκολύνεται η επικοινωνία μεταξύ του σχολείου και της οικογένειας αναφορικά με την πρόοδο των μαθητών. Η σύγχρονη εκπαιδευτική έρευνα αποκαλύπτει, ότι τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την πρώιμη παιδική ηλικία, δηλαδή για την ηλικία από τριών έως οχτώ ετών, είναι εκείνα που εμπλέκουν τους γονείς στις διαδικασίες μάθησης των παιδιών τους. Οι γονείς είναι τα πιο σημαντικά πρόσωπα στον κόσμο των παιδιών τους και οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για στοιχεία της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του παιδιού τους, για τις συνήθειες και τα ενδιαφέροντα του, για τις μαθησιακές και άλλες εμπειρίες που βιώνει στο σπίτι και σε άλλους χώρους εκτός σπιτιού και σχολείου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη αποδοτικής συνεργασίας – επικοινωνίας των εκπαιδευτικών με τους γονείς θεωρείται η δημιουργία κλίματος αμοιβαίου σεβασμού, εμπιστοσύνης και η ύπαρξη «ορίων». Η πρόοδος των παιδιών προϋποθέτει εναρμόνιση αυτών που διδάσκονται στο σχολείο και των αξιών της οικογένειας. Όταν τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι το σχολείο και το σπίτι συνεργάζονται αρμονικά, νιώθουν πιο ασφαλή, καθώς οι δύο κόσμοι τους ενώνονται. Ο βαθμός εμπλοκής των γονέων στη ζωή και λειτουργία του σχολείου αποτελεί δείκτη για την ποιότητα των σχέσεων του σχολείου, τόσο με το εξωτερικό περιβάλλον όσο και στο εσωτερικό του. Η εμπλοκή των γονέων έχει θετικές επιπτώσεις στην αυτοαξιολόγηση του σχολείου και τη βελτίωσή του. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει την θεματική της επικοινωνίας σχολείου - οικογένειας αναφορικά με την πρόοδο των μαθητών. Στο πλαίσιο αυτό η ερευνητική στόχευση του πονήματος εστιάζει στην συγκριτική μελέτη νηπιαγωγών και δασκάλων της Α’ δημοτικού.
By an overview done so far in the international and Greek bibliography, it is observed that the parents' participation in the educational process consists the cornerstone of the success of the preschool and school education's programs. That's why it is important to build positive relations and a mutual trust between school and family to be developed. Unesco mentions the need of cooperation between school, family and community in order to reinforce the completion between informal and formal education. In Greece, the existing theoretical and institutional context isn't sufficiently developed ,so as to facilitate the communication between school and family, as far as the students' progress is concerned. Contemporary research reveals that the most effective educational programs for the early childhood ,that means for the age between three and eight years old are those which involve parents in the learning process of their children. The parents are the most important people in their children's world and their first teachers too. They can give important information for their children's personality traits and character concerning habits ,interests, learning experiences or others which experiences at home or in other places besides home or school. Indispensable condition for the development of an effective cooperation -communication of teachers is the creation of mutual respect, trust and "limits'" existence. The children's progress demands balance between those which are taught at school and the family's values. When children understand that school and home are cooperating in harmony ,feel safer ,as both their worlds are united. The degree of parents' involvement in life and function of the school is a proof of the quality of the school's relations both to the external and internal environment .The parents' involvement has positive consequences in the auto evaluation of the school and its improvement too. The target of the present study is to examine the communication between school and family regarding the students' progress. In this context ,the research and targeting of this discourse focuses on the comparative study of nursery teachers and teachers of the first class of primary school.
