Το κυριότερο ίσως χαρακτηριστικό των κοινωνιών των αναπτυγμένων χωρών του εικοστού πρώτου αιώνα είναι η ρευστότητα. Πλήθος μεταβολών σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, τεχνολογικό και πολιτικό επίπεδο, που οδηγούνται από τα έντονα μεταναστευτικά ρεύματα, τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, την αχαλίνωτη διασπορά της πληροφορίας και τη σταδιακή άρση κάθε ορίου περιχαράκωσης, συντελούν στη δημιουργία περιβαλλόντων όπου ο πλουραλισμός, η προσαρμοστικότητα, η ευελιξία και η ικανότητα συνεργασίας, αποτελούν προαπαιτούμενα επιβίωσης. Παράλληλα με αυτά, αναδύεται η αναγκαιότητα για τη δια βίου ανανέωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων κάθε ανθρώπου (Κοντάκος, Ζούκης, Τσίνας και Μπαμπάλης, 2003). Κεντρικό ρόλο στις προσπάθειες αντιμετώπισης από τις κοινωνίες των προβλημάτων που δημιουργούνται από αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον αλλά και υπέρβασής τους έχει η εκπαίδευση. Ο χώρος της , εκτός του να αποτελεί θεσμό ανθρωπισμού, γνώσης, στοχασμού, δημοκρατίας, ευαισθησίας και πολιτισμού (Ματσαγγούρας, 2009), κατέχει παράλληλα νευραλγική θέση στο αναπτυξιακό οικοδόμημα. Τα εκπαιδευτικά συστήματα, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ολοένα και επιτακτικότερες ανάγκες προσαρμογής των σύγχρονων κοινωνιών στη συνεχή μεταβλητότητα του παγκοσμιοποιημένου διεθνούς συστήματος, πρέπει να διαφοροποιούνται με εύστοχο και αποτελεσματικό τρόπο (Κοντάκος και συν, 2003). Επιπλέον, επειδή στις σύγχρονες οικονομίες της γνώσης, οι απαιτήσεις για υψηλού επιπέδου ικανότητες ολοένα και αυξάνουν, απαιτείται η μετατροπή τους, από συστήματα που με αποτελεσματικότητα έκαναν διαχωρισμό των ακαδημαϊκά περισσότερο ικανών από τους λιγότερο, σε συστήματα προσδιορισμού και ανάπτυξης όλων των ικανοτήτων όλων των εκπαιδευόμενων (OECD, 2009:3). Η εξελικτική αυτή πορεία αλλαγής των συστημάτων διδασκαλίας – μαθητείας πέρασε, από το στάδιο δημιουργίας και διανομής αποτελεσματικών εγχειριδίων, στην έμφαση στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και την οργάνωση και διαχείριση των σχολικών μονάδων και, πρόσφατα, στην αποτίμηση και τυποποίηση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Όμως, κάθε μεταβολή στην εκπαίδευση απαιτεί την εισαγωγή καινοτομιών και αυτές με τη σειρά τους εξαρτώνται από την κατάλληλη χρήση τους από τους εκπαιδευτικούς.
