Σε δείγματα ανεπεξέργαστου νερού, τα οποία λαμβάνονταν σε καθημερινή βάση, τοποθετήθηκαν διαφορετικές δόσεις του κροκιδωτικου του θειικού αργιλίου, καθώς και πολυηλεκτρολύτης ως βοηθητικό κροκίδωσης και πραγματοποιήθηκε επεξεργασία του νερού με την μέθοδο του jar-test. Μετά την διαδικασία της κροκίδωσης, της συσσωμάτωσης και καθίζησης των αιωρούμενων στερεών, δείγμα από το επεξεργασμένο νερό λήφθηκε και μετρήθηκαν οι παράμετροι, σε αυτό, της θολότητας, του pH και του υπολειμματικού αργιλίου και προσδιορίστηκε η βέλτιστη δόση του κροκιδωτικού
University of the Aegena
