Η εργασία αυτή μελετά αντικείμενα της Προδυναστικής περιόδου (5.000 – 3.100 π.Χ.) της αρχαίας Αιγύπτου, η οποία ξεκινάει από την Αρχαιότερη Νεολιθική και την αρχή της φαραωνικής μοναρχίας, με το βασιλιά Nar - Meher. Η σαφής χρονολόγηση περιόδου αυτής παραμένει προβληματική, αφού ορίστηκε αρχικά πριν ακόμη γίνει μια ευρεία αρχαιολογική ανασκαφή στην Αίγυπτο. Διφορούμενο υπήρξε και το θέμα της χρονολόγησης των σταδίων της Προδυναστικής περιόδου, αφού στην εποχή αυτή βρίσκονται οι απαρχές του αιγυπτιακού πολιτισμού. Ο Petrie (1900, 1901, 1920) πρότεινε χρονολόγηση των σταδίων με βάση τους ανασκαπτόμενους τάφους σε Ναγκάντα και Μπάλλας το χειμώνα του 1895 – 1896. Η ανασκαφή στο νεκροταφείο της Ναγκάντα δεν του έδωσε παράλληλα ως εκείνη τη στιγμή και για το λόγο αυτό ανέσκαψε και άλλες Προδυναστικές θέσεις σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει ένα πολύ στενό λεπτομερές χρονολογικό πλαίσιο, παραλείποντας ωστόσο να λάβει υπόψη του την οριζόντια κατανομή των τάφων. Αργότερα, πρότεινε (1920, 1939) την υποδιαίρεση της Προδυναστικής περιόδου σε τρεις φάσεις: την Amratian, τη Gerzean και Semainian.
Σε μια προσπάθεια να διαλευκανθεί κάπως το ζήτημα της χρονολόγησης, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, ότι η Προδυναστική περίοδος χωρίζεται γενικά σε πολιτισμικές περιόδους. Αυτές λαμβάνουν το όνομά τους από τον τόπο όπου βρίσκεται για πρώτη φορά ένας ορισμένος τύπος του Αιγυπτιακού οικισμού. Το χαρακτηριστικό αυτό αφορά το σύνολο των σταδίων ανάπτυξης που χαρακτηρίζει όλη την Πρωτοδυναστική Περίοδο. Αυτή, σε γενικά πλαίσια χρονολογείται μεταξύ 4.000 - 3050 π.Χ. και είναι η περίοδος στη διάρκεια της οποίας η Αίγυπτος προχώρησε για πρώτη φορά σε πολιτική ενοποίηση.
Ο όρος «Δυναστεία 0» περιπλέκει τη χρονολογία, καθώς αφορά την περιγραφή μια πολιτικής και όχι πολιτιστικής περιόδου και τοποθετείται χρονικά κάποια στιγμή πριν από την 1η Δυναστεία (που ανήκει στη Nagada III ή Protodynastic περίοδο), κατά την οποία ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η Αίγυπτος είχε ήδη ενοποιηθεί με την κυριαρχία της Άνω Αιγύπτου. Αρχηγοί του κράτους οι βασιλιάδες. Το σύνολο της περιόδου αυτής, αφορά την πρώτη γραπτή απεικόνιση της αιγυπτιακής γλώσσας με τη μορφή των ιερογλυφικών συμβόλων.
Η παλέτα του Ναρ – Μέχερ ανακαλύφθηκε το 1898 από τους James Quibell και Frederick Green με μια συλλογή από άλλα αντικείμενα που είχαν χρησιμοποιηθεί για τελετουργικούς σκοπούς, μέσα στο ναό της Hierakonpolis, ο τύπος του οποίου – ναός με κρύπτες – ήταν συνήθης την εποχή εκείνη. Στους ναούς αυτούς βρέθηκαν τελετουργικά και αναθηματικά αντικείμενα, αφού κάθε κυβερνήτης ή άτομο της ανώτερης τάξης αλλά και οποιοσδήποτε άλλος που θα μπορούσε να επωμιστεί το οικονομικό βάρος, δώριζε αντικείμενα εκεί, για να δείξει την ευσέβειά του και να αυξήσει έτσι τη σύνδεσή του με τη θεότητα. Ως αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής, κάθε ναός με κρύπτη μετά σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να ήταν γεμάτος από αναθήματα, από τα οποία και θα έπρεπε να εκκενωθεί κατάλληλα, για να δεχθεί εκ νέου άλλες δωρεές. Τα καθαγιασμένα πλέον παλαιά αντικείμενα μπορούσαν να πεταχθούν ή και να πωληθούν, ενδεχομένως. Αντί γι’ αυτό όμως, χρησιμοποιήθηκε η πρακτική της ταφής σε λάκκο κάτω από το δάπεδο του ναού. Συχνά, σ’ αυτές τις κρύπτες περιλαμβάνονταν αντικείμενα από ένα εύρος ημερομηνιών και ένα μείγμα από είδη, από βασιλικά αγάλματα μέχρι και έπιπλα.
