Την τελευταία δεκαετία, τα μουσεία βγάζουν από το κέντρο ενδιαφέροντος τα εκθέματα, και τοποθετούν στο κέντρο του ενδιαφέροντος τους επισκέπτες και την επιθυμητή σχέση που επιδιώκουν να αναπτύξουν με αυτούς. Αυτό μας δείχνει μία ευρύτερη αλλαγή στην προσέγγιση. Τα άτομα δεν εκλαμβάνονται ως παθητικοί δέκτες πληροφοριών και το μουσείο ως κάτοχος της μοναδικής αλήθειας. Αν και έχουν γραφτεί πολλά κείμενα για αυτή τη μεταστροφή των μουσείων, το επικοινωνιακό μοντέλο που ακολουθούν τα μουσεία, παραμένει σε μεγάλο βαθμό στο καθιερωμένο πλαίσιο επικοινωνίας που ίσχυε ως τώρα («ένας-προς έναν» ή «ένας-προς-πολλούς»). Τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσφέρονται για τη διαμόρφωση ενός μοντέλου «πολλοί-προς πολλούς», συνεισφέροντας με τον τρόπο αυτό σε έναν πολιτισμικό «διάλογο». Μέσα από αυτό τον «διάλογο» θα ενθαρρύνει η διαδραστικότητα μεταξύ του κοινού, θα ξεπεραστεί η αντικειμενοκεντρική προσέγγιση του μουσείου, και θα βρεθούν πραγματικά στο επίκεντρο οι επισκέπτες σαν συνδιαμορφωτές της γνώσης.
University of the Aegena
