Η διάσταση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος εξελίχτηκε ταχύτατα μέσω αλλεπάλληλων διευρύνσεων (enlargements) του πεδίου της σε θεσμικό επίπεδο, με την επέκταση του σκοπού του από μια οικονομική ένωση σε μια οικονομική και πολιτική ένωση, και σε επίπεδο μεγέθους, εντάσσοντας ολοένα και περισσότερες χώρες.
Η Διεύρυνση της Ε.Ε. είναι μια συνεχής διαδικασία, που ξεκίνησε από τα πρώιμα στάδια της ζωής της και εξελίχτηκε με διαδοχικά κύματα προσχωρήσεων, που σήμερα ανέρχονται σε επτά, βάσει και της έκδοσης «Διεύρυνση» (Ιούνιος 2015), μέρος της σειράς «Ευρωπαϊκή Ένωση με απλά λόγια».
Ένα από τα χρονολογικά ορόσημα στη πορεία της Διεύρυνσης αποτέλεσε ο πέμπτος γύρος διεύρυνσης της δεκαετίας του 2000, όπου και εντάχθηκαν σε δύο φάσεις 12 συνολικά χώρες. Στην πρώτη φάση εντάχθηκαν δέκα χώρες το 2004, εκ των οποίων οκτώ από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβενία, Σλοβακία, Πολωνία, Ουγγαρία, Δημοκρατία της Τσεχίας) και δύο από τη νότια και νοτιοανατολική Μεσόγειο (Μάλτα και Κύπρος), ενώ στη δεύτερη φάση εντάχθηκαν δύο χώρες (Βουλγαρία και Ρουμανία) το 2007. Η εν λόγω Διεύρυνση είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της ΕΕ.
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη μεγάλη Διεύρυνση της ΕΕ τη δεκαετία του 2000 και τη θεσμική κόπωση που παρατηρήθηκε μετά και την ένταξη των νέων χωρών.
University of the Aegena
