Η Ρόδος υπήρξε μία ναυτική κι εμπορική δύναμη από τη μυθική ίδρυση των τριών αρχαίων πόλεων της Ιαλυσού, της Καμείρου και της Λίνδου, που κατά την ελληνιστική περίοδο μετουσιώθηκε σε θαλασσοκράτειρα. Ένα ευρύτατο δίκτυο αποικιών, εμπορικών σταθμών και η σύναψη συνεργασιών που το νησί δημιούργησε με εμπορικούς εταίρους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Μεσογείου, σε συνδυασμό με την αστυνόμευση των θαλασσών και την πάταξη της πειρατείας καθιστούν τη Ρόδο κινητήριο δύναμη του θαλάσσιου εμπορίου. Ο πλούτος που σωρεύεται στο νησί επενδύεται στον στόλο και τις ανάγκες της κοινωνίας, ώστε αυτή η εμπορική δημοκρατία να ευημερεί όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Το ιδιάζον στοιχείο είναι πως όλη η ναυτική κι εμπορική δομή καθώς και η άσκηση κάθε μορφής πολιτικής, θρησκευτικής, διοικητικής, νομισματικής και δημοσιονομικής, δεν διενεργείται από το κράτος αλλά από ένα σύνολο αριστοκρατικών οικογενειών που εναλλάσσονται στα κορυφαία αξιώματα διακυβέρνησης σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα. Οι αριστοκράτες αυτοί διαθέτουν ιδιωτικούς στόλους που άλλοτε χρησιμοποιούνται εμπορικά κι άλλοτε στρατιωτικά, ενώ και με τις δύο αυτές ιδιότητές τους μισθώνονται και από άλλες πόλεις – κράτη και βασίλεια. Η συνέπεια, η δικαιοσύνη και η φερεγγυότητα καθιστούν τη ναυτιλιακή αριστοκρατία αξιόπιστη διπλωματική δύναμη τις υπηρεσίες της οποίας επιζητούν τα ελληνιστικά κράτη. Το γεγονός, ωστόσο, δεν προκαλεί την οίηση της Ρόδου που αποδεικνύεται επιδέξιος ρυθμιστικός παράγοντας ισορροπιών στη Μεσόγειο. Ο διπλωματικός ρόλος του νησιού τερματίζεται όταν τα κράτη των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εξασθενημένα από τους μεταξύ τους πολέμους, αδυνατούν να σταματήσουν τη ρωμαϊκή επεκτατική πολιτική. Την ίδια με τη διπλωματία φθίνουσα πορεία θα ακολουθήσει και η οικονομία και η ίδια η πολιτική ύπαρξη του νησιού. Ωστόσο τα επιτεύγματα του ροδιακού ναυτικού κράτους έχουν αποκτήσει τη δική τους σελίδα στην παγκόσμια ιστορία.
Rhodes was a naval and commercial power since the mythical founding of the three ancient cities of Ialysos, Kamiros and Lindos, and during the Hellenistic period was denatured into a dominant of the seas. A vast network of colonies, trading stations and the establishment of partnerships with the trading partners in all lengths and widths of the Mediterranean, combined with the policing of the seas and the fight against piracy, made Rhodes the driving force of maritime trade. The wealth accumulated on the island is invested in the fleet and the needs of society so that this commercial democracy prosper not only financially but also socially. The particular feature is that the entire naval and commercial structure, as well as the exercise of all forms of political, religious, administrative, monetary and fiscal, is not carried out by the state but by a number of aristocratic families that alternate in the top positions of governance at predetermined intervals. These aristocrats have private fleets that are sometimes used commercially and sometimes militarily, and with both of these properties are hired by other cities - states and kingdoms. Consistency, justice and solvency make the naval aristocracy a credible diplomatic force whose services the Hellenistic states seek. The fact, however, does not cause the arrogance of Rhodes, which proves to be a skillful balancing factor in the Mediterranean. The diplomatic role of the island ends when the states of Alexander the Great's descendants, weakened by the wars between them, are unable to stop the Roman expansionist policy. The economy and the very political existence of the island will follow the same course as diplomacy. However, the achievements of the Rhodian naval state have gained their own page in world history.
