Εγινε θεωρητική ανάλυση και ανάπτυξη μελέτης περίπτωσης
Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να αναδείξει το ρόλο του ανθρώπινου δυναμικού στην ανάπτυξη των στρατηγικών ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Από τις σημαντικότερες λειτουργίες της ΔΑΔ είναι η παρακίνηση των εργαζομένων ως παράγοντας αύξησης της αποδοτικότητάς τους. Αναφέρονται βασικές μέθοδοι παρακίνησης όπως η πυραμίδα των αναγκών, η θεωρία των δύο παραγόντων, η θεωρία των επίκτητων αναγκών, οι θεωρίες της δικαιοσύνης, της στοχοθέτησης και της αυτοδιάθεσης.
Το κύριο ερώτημα της εργασίας είναι κατά πόσο οι γνώσεις, η εξειδίκευση, η ικανοποίηση στην εργασία και οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης μπορούν να αποτελέσουν συγκριτικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της επιχείρησης. Ως μοντέλο ανάλυσης για την αξιολόγηση των πόρων και δυνατοτήτων μιας επιχείρησης και προσδιορισμού του ανταγωνιστικού της πλεονεκτήματος, χρησιμοποιείται το μοντέλο VRIO του Μπάρνευ. Ως μελέτη περίπτωσης χρησιμοποιήθηκε η αμερικάνικη αεροπορική εταιρεία Southwest Airlines, γνωστή ως εταιρεία που επενδύει στους εργαζόμενους της, υποστηρίζοντας ότι ο ικανοποιημένος εργαζόμενος φέρνει τον ικανοποιημένο πελάτη και εφαρμόζοντας στρατηγικές ηγεσίας κόστους. Το βασικό συμπέρασμα της εργασίας αυτής είναι ότι μια αποτελεσματική διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού, είναι αυτή που αναγνωρίζει τη σημασία της παρακίνησης , την προσαρμόζει στις ιδιαιτερότητες, την εφαρμόζει μέσω του προγραμματισμού ΔΑΔ, συντελώντας έτσι αποφασιστικά στην αύξηση της αποδοτικότητας και αναδεικνύοντας τον ρόλο του εργαζόμενου σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
University of the Aegena
