H Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθώντας να γίνει ένας χώρος ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας, υιοθέτησε πληθώρα πολυετών προγραμμάτων με αντίστοιχα σχέδια δράσεων που καθόριζαν στόχους στους τομείς των εσωτερικών υποθέσεων της Ένωσης. Καθένα από αυτά τα προγράμματα, από το πρόγραμμα της Στοκχόλμης μέχρι και το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για τη Μετανάστευση, προσέφερε στην επίτευξη του παραπάνω στόχου. Για πρώτη φορά στην ιστορία, η Συνθήκη της Λισσαβώνας προσέδωσε υπερεθνικό χαρακτήρα στην Μεταναστευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης για την ίδια περίοδο 2009-2014, καλούνταν να αντιμετωπίσει εκτός από τη διαφύλαξη της ευρωπαϊκής ασφάλειας την εγγύηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το τέλος του 2014 σηματοδοτεί τη λήξη του προγράμματος της Στοκχόλμης και ενδεχομένως το τέλος των ειδικών πενταετών προγραμμάτων στον τομέα του Χώρου Ανάπτυξης Ελευθερίας Δικαιοσύνης. Μετά τα πενταετή προγράμματα με τα οποία καταρτίστηκαν πολιτικές για την προαγωγή μιας πιο ανοιχτής και ασφαλούς Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θέσπισε στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για την περαιτέρω ανάπτυξη στον τομέα της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, αξιοποιώντας την πρόοδο που είχε επιτευχθεί τα προηγούμενα χρόνια. Ενώ όλοι φοβόντουσαν τελικά πως η αχίλλειος πτέρνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν η οικονομική κρίση, φαίνεται ότι την καρδιά του ευρωπαϊκού οράματος και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που ήταν η δημιουργία ενός κοινού ασφαλούς ευρωπαϊκού χώρου με ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων, αποτελεί η μεταναστευτική κρίση που κορυφώθηκε το 2015.
European cooperation (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85045797)
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
