Διερεύνηση βέλτιστων αναπαραγωγικών στρατηγικών σε ex situ προγράμματα διατήρησης απειλούμενων ειδών (EL)

Θερμός, Αλέξανδρος

aegean

Ex situ management programs are the only solution for the survival of many endangered species. Multiple genetic issues that rise and affect small populations, combined with the negative effects of genetic adaptation to captivity, significantly reduce the success rate of conservation programs in maintaining genetically healthy populations. In this study the effectiveness of three versions of circular mating (half-sib, half-sibwithoutcrossing 5-10), the minimum group coancestry method Gc/mc and a method of circular mating between first cousins combined with Gc/mc are examined and compared as to (a) the probability of extinction, (b) the reduction in fitness and (c) the preservation of genetic diversity of the individuals which are bred in captive programs. Our results demonstrated the “cousins” method as the most suitable for maintaining fitness and genetic diversity, while displaying a satisfactory level of efficiency in purging the genetic load of the populations without significantly impeding the probability of extinction. Moreover, the positive and negative effects of half-sib and Gc/mc methods are confirmed.

Τα προγράμματα ex situ διατήρησης αποτελούν τη μοναδική λύση για την επιβίωση πολλών απειλούμενων ειδών. Τα γενετικά ζητήματα που εγείρονται και επηρεάζουν τους μικρούς πληθυσμούς, σε συνδυασμό με τις αρνητικές επιπτώσεις της γενετικής προσαρμογής στο περιβάλλον αιχμαλωσίας περιορίζουν σημαντικά τον βαθμό επιτυχίας των προγραμμάτων ως προς τη διατήρηση υγιών γενετικά πληθυσμών. Στην παρούσα έρευνα εξετάζουμε και συγκρίνουμε την αποδοτικότητα της μεθόδου κυκλικής αναπαραγωγής (half-sib,), της κυκλικής αναπαραγωγής εναλλασσόμενης με ετερογαμία κάθε 5 ή 10 γενιές (half-sib with outcrossing 5-10), της μεθόδου ελαχιστοποίησης του μέσου βαθμού συγγένειας Gc/mc και μιας μεθόδου κυκλικής αναπαραγωγής μεταξύ πρώτων εξαδέλφων (cousins) σε συνδυαστική χρήση με την ετερογαμία ως προς (α) την πιθανότητα εξαφάνισης, (β) τη μείωση της αρμοστικότητας και (γ) τη διατήρηση της γενετικής ποικιλότητας των ατόμων που αναπαράγονται στην αιχμαλωσία. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν τη μέθοδο cousins ως την καταλληλότερη για τη διατήρηση της αρμοστικότητας και της γενετικής ποικιλότητας, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζει ικανοποιητική απόδοση ως προς την γενετική εκκαθάριση του γενετικού φορτίου των πληθυσμών χωρίς να επιβαρύνει σημαντικά την πιθανότητα εξαφάνισής τους. Επιπρόσθετα, επιβεβαιώνονται οι θετικές και αρνητικές επιπτώσεις των μεθόδων half-sib και Gc/mc.

masterThesis

Αρμοστικότητα (EL)

Genetic adaptation (EL)

Ex situ διατήρηση (EL)

Αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία (EL)

Crcular mating (EL)

Γενετική ποικιλότητα (EL)

Genetic diversity (EL)

Γενετική προσαρμογή (EL)

Captive breeding (EL)

Fitness (EL)

Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Ιδρυματικό Αποθετήριο Ελλάνικος (Hellanicus)

Γκρίζα Βιβλιογραφία

Μεταπτυχιακές διατριβές

Τμήμα Περιβάλλοντος

Περιβαλλοντική Πολιτική και Διατήρηση Βιοποικιλότητας

2017-04-28

http://hdl.handle.net/11610/18525

2019-04-24T07:48:51Z

Μυτιλήνη