Η παρούσα εργασία επιχειρεί να προσεγγίσει την έννοια της πιστοληπτικής ικανότητας, δηλαδή την ικανότητα των επιχειρήσεων να ανταποκρίνονται στις δανειακές τους υποχρεώσεις αλλά και να εκτιμήσει τον κίνδυνο αθέτησης, δηλαδή ο δανειζόμενος να μην μπορέσει να καταβάλλει στο δανειστή τα κουπόνια και την ονομαστική αξία του ομολόγου.
Η ανάλυση ξεκινά με μία αναφορά σε όλα τα είδη των κινδύνων που υπάρχουν και μπορεί να απειλήσουν την οικονομία μίας χώρας αλλά και την ίδια την χώρα. Στη συνέχεια αναφερόμαστε στον πιστωτικό κίνδυνο αλλά και τις μορφές με τις οποίες μπορεί να εμφανιστεί.
Στη συνέχεια, αναλύουμε τον πιστωτικό κίνδυνο μέσα από τα βασικά χαρακτηριστικά του και αναφερόμαστε στους τρόπους με τους οποίου μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε αλλά και να προχωρήσουμε στην διαβάθμιση του. Αναφερόμαστε στις προσεγγίσεις της διαβάθμισης του πιστωτικού κινδύνου και συγκεκριμένα του κινδύνου αθέτησης, μέσω experts based μοντέλων, statistical based μοντέλων αλλά και μέσω ευρετικών και αριθμητικών μεθόδων.
Πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά στους οίκους αξιολόγησης, σχετικά με τη λειτουργία τους και το ρόλο τους. Σε ότι αφορά τα statistical based μοντέλα, γίνεται αναφορά στο μοντέλο του Merton, σε διάφορες στατιστικές μεθόδους και πως εφαρμόζονται στην διαβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας αλλά και πως μέσω αυτών μπορούμε να υπολογίσουμε την πιθανότητα αθέτησης.
Στην τελευταία ενότητα αναφερόμαστε στις ευρετικές και αριθμητικές προσεγγίσεις και συγκεκριμένα συγκρίνουμε τα ειδικά με τα νευρωνικά μοντέλα.
University of the Aegena
