Η αξία σε κίνδυνο μιας θέσης (ή ενός χαρτοφυλακίου με πολλές θέσεις) δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τεχνική για την ποσοτικοποίηση των κινδύνων αγοράς, των κινδύνων δηλαδή που προκύπτουν από την έκθεση στις χρηματοοικονομικές αγορές. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια εκτίμηση της μέγιστης αναμενόμενης χρηματικής απώλειας για ένα δεδομένο χρονικό ορίζοντα και για μια δεδομένη βεβαιότητα (επίπεδο εμπιστοσύνης). Παρόλο που υπάρχουν διάφορες μέθοδοι εκτίμησης της αξίας σε κίνδυνο, τόσο παραμετρικές όσο και μη παραμετρικές, δεν είναι όλες το ίδιο εύκολο και άμεσο να εφαρμοστούν. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει τις τρεις βασικές μεθόδους που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται στην πράξη για την εκτίμηση της αξίας σε κίνδυνο. Αναφερόμαστε φυσικά στην μέθοδο της: (α) ιστορική προσομοίωσης, (β) διακύμανσης-συνδυακύμανσης, και (γ) προσομοίωσης Monte-Carlo. Αφού περιγράψουμε και εξηγήσουμε τις μεθόδους αυτές, θα παρουσιάσουμε ένα παράδειγμα όπου χρησιμοποιούμε και τις τρεις αυτές μεθόδους για την εκτίμηση της αξίας σε κίνδυνο ενός υποθετικού χαρτοφυλακίου που αποτελείται από τις μετοχές των ελληνικών συστημικών τραπεζών
University of the Aegena
