Η παρούσα διατριβή είναι μια μελέτη περίπτωσης πάνω στην απεργία πείνας που πραγματοποίησαν 300 μετανάστες χωρίς χαρτιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το 2011, διεκδικώντας από το ελληνικό κράτος νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Η συγκεκριμένη περίπτωση διερευνάται ως μια μορ-φή αντίστασης της γυμνής ζωής (bare life), ο αποκλεισμός της οποίας συμβάλλει τόσο στη θεμελίω-ση της εθνοκρατικής κυριαρχίας, όσο και στην εκμετάλλευση της εργασίας στον καπιταλισμό. Α-ντλώντας πρωτίστως από προσεγγίσεις της πολυπλοκότητας (complexity theory), και υπό την επιρ-ροή του γαλλικού μεταδομισμού, η απεργία πείνας προσεγγίζεται ως κόμβος τάσεων και εντάσεων, δηλαδή ως ένα αντικείμενο-δεσμός γύρω από το οποίο διέδρασαν πολύπλοκα μεταξύ τους πολλα-πλές δυνάμεις. Ακολουθώντας μια οντολογία των συναρθρώσεων (assemblage ontology), μας δίνε-ται η δυνατότητα να αποφύγουμε τις ομοιογενοποιητικές αναπαραστάσεις αυτών των δυνάμεων ως ενιαίων και αδιαίρετων οντοτήτων, αναπαραστάσεις που ευνοούν την επακόλουθη εγγραφή αυτών των δυνάμεων σε γραμμικές αναγνώσεις της ιστορίας˙ αντιθέτως, οι δυνάμεις αυτές ήταν αναδυόμε-νες και τα επιμέρους τους συστατικά διαδρούσαν με το περιβάλλον τους όχι μόνο ως μέρος του συ-νόλου, αλλά και αυτόνομα. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις διαδικασίες εντατικής ανάδυσης της αλληλεγγύης μέσα από το στρώμα εθνοκρατικών αυτονόητων, δηλαδή σε διαδικασίες που μετασχηματίζουν τα αλληλέγγυα σώματα καθώς αναδύεται η δύναμη αλληλεγγύης.
University of the Aegena
