Η παρούσα εργασία όπου υποβάλλεται η συγκεκριμένη προσέγγιση της διαδικασίας του ποινικού συστήματος των ανηλίκων αποτελεί μία προσπάθεια κοινωνικό-εγκληματολογικών ζητημάτων μέσα από την υιοθέτηση περισσότερο κριτικής παρά αιτιακής πόσο μάλλον θετικιστικής προσέγγισης. Επιχειρείται η τοποθέτηση εννοιών φαινομενικά ασύνθετων και η περαιτέρω ανάλυσή τους. Πιο συγκεκριμένα αναλύουμε το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς των ανηλίκων αλλά και σε σύνδεση με την κριτική εγκληματολογική οπτική. Το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς συνδέεται με την παράβαση κανόνων και νόμων και εκδηλώνεται κυρίως την περίοδο της εφηβείας όπου το παιδί περνάει από την περίοδο της ωρίμανσης και τείνει να υποχωρεί κατά την περίοδο της ενηλικίωσης. Οι ανήλικοι φτάνουν να παραβαίνουν σε αδικήματα που αφορούν τη παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, την χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, κλοπές και διαρρήξεις. Στο πλαίσιο της παρέκκλισης των ανηλίκων (deviance) ο Parsons τοποθετείται διεξοδικά με το Social System όπου έδωσε μεγάλη ώθηση στην εμπειρική διερεύνηση του κοινωνικού ελέγχου. Διατυπώνει την εξής θεωρία του κοινωνικού ελέγχου << <<η θεωρία του κοινωνικού ελέγχου είναι η αντίθετη όψη της θεωρίας της θεωρίας για την δημιουργία των τάσεων αποκλίνουσας συμπεριφοράς…Είναι η ανάλυση εκείνων των διαδικασιών στο κοινωνικό σύστημα που επιδιώκουν την εξουδετέρωση των αποκλινουσών τάσεων και των όρων υπό τους οποίους θα λειτουργήσουν αυτές οι διαδικασίες>> >>. ( Parsons στη Λαμπροπούλου σε.31-32).Επισημαίνει πως κανένα κοινωνικό σύστημα δεν διαθέτει απόλυτη συνοχή και σταθερότητα. Εάν οι αιτίες που οδηγούν στην παρέκκλιση δεν είναι αντιμετωπίσιμοι από από το σύστημα κανόνων που έχουν εσωτερικεύσει τα άτομα που έχουν διαπράξει το έγκλημα τότε επέρχεται η ενεργοποίηση του μηχανισμού κοινωνικού ελέγχου αποκτά αποφασιστική σημασία τόσο για την εξάλειψη των συνεπειών της παρέκκλισης όσο και για τον περιορισμό επέκτασής τους.
University of the Aegena
