Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως κύριο στόχο την ανάπτυξη λογισμικού συναισθηματικής νοημοσύνης για παιδιά δημοτικού με ήπια νοητική υστέρηση. Αρκετοί μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανήκουν στο συγκεκριμένο φάσμα και υποστηρίζονται σε τμήματα ένταξης παράλληλα με τα κανονικά τμήματα σε μερικά μαθήματα. Με εργαλεία την έρευνα δράσης και την παρατήρηση, αναπτύχθηκε ένα λογισμικό και δοκιμάστηκε σε ένα δείγμα 5 παιδιών της συγκεκριμένης κατηγορίας, 3 αγοριών και 2 κοριτσιών. Με διάρκεια ολοκλήρωσης τα 10 λεπτά περίπου, τα αποτελέσματα έδωσαν χρήσιμα συμπεράσματα και, παράλληλα, ενθαρρυντικά ώστε να αποτελέσει ένα βοηθητικό εργαλείο για έναν εκπαιδευτικό. Η υλοποίηση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενός ιδιαίτερου framework, του Kivy, το οποίο μπορεί να προσαρμοστεί και να είναι συμβατό με όλα τα γνωστά λειτουργικά συστήματα, με σκοπό τη διευκόλυνση του εκπαιδευτικού και αντιμετωπίζοντας τον περιορισμό στο διαθέσιμο τεχνολογικό εξοπλισμό. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό στην αναγνώριση των συναισθημάτων με τη μορφή ήχων. Στη συνέχεια, με τη μορφή σεναρίων και ανθρώπους σε συναισθηματικές καταστάσεις αγωνίας και λύπης, τα παιδιά καλέστηκαν να επιλέξουν τις καλύτερες δυνατές απαντήσεις ως προς το κομμάτι της ενσυναίσθησης και της εξεύρεσης λύσεων για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Οι απαντήσεις ήταν καλύτερες και πιο άμεσες στο σενάριο της αγωνίας με θέμα το προσφυγικό ζήτημα, κυρίως, ίσως, λόγω της οικειότητας που αισθάνθηκαν καθώς οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά, συνεπώς οι μαθητές ταυτίστηκαν με τους ρόλους. Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο θέμα ήταν γνωστό από την καθημερινότητα των μαθητών. Στο σενάριο της λύπης με ενήλικες πρωταγωνιστές και το θέμα της ανεργίας, δυσκολεύτηκαν παραπάνω, χρειάστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις δεύτερη και τρίτη ευκαιρία για να προσεγγίσουν την καλύτερη δυνατή απάντηση. Αντίστοιχα, φάνηκαν να κουράζονται ή να μη δύνανται να συγκρατούν επαρκείς πληροφορίες από το αρχικό μέρος του σεναρίου, που είχε μία παραπάνω ερώτηση σε σύγκριση με το αντίστοιχο της αγωνίας. Συμπερασματικά, το λογισμικό κατάφερε να βοηθήσει στην ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης στα συγκεκριμένα παιδιά και μπορεί με τη δημιουργία περισσότερων και ποικίλλων ασκήσεων να επαναχρησιμοποιείται στα ίδια παιδιά, καθώς και να εμπλουτιστεί για να αποτελέσει σημαντικό εφόδιο στην εκπαίδευση της ειδικής αγωγής.
The scope of this thesis is to develop a new software that will upgrade the emotional intelligence concerning pupils in the primary school with mild intellectual disability. Several students of primary education belong to this target group. In some lessons they are supported by resource rooms alongside general education classes. By using research, action and observation as tools it has been developed a software and it has been verified to 5 pupils, 3 boys and 2 girls, belonging in this particular group. The time to be completed was around 10 minutes. The verification results provided fruitful and hopeful conclusions; encouraging the teacher to use this software as a helpful tool. The implementation was completed by using Kivy, a specific framework which is compatible with all the well-known used operating systems, in order to facilitate the teacher and to confront any technological equipment limitation. The pupils responded in a positive way in the section of the recognition of feelings as sounds. Afterwards, there were different educational scenarios and people in emotional situation of anguish and sadness, where the pupils were called upon to choose the best possible answers regarding empathy and finding solutions in order to help their fellow human beings. In the educational scenario of anguish regarding the refugee issue, the answers were better and more immediate. This happened mostly because the pupils probably felt intimacy to the main characters of the scenario, who are children. Moreover, the refugee issue was familiar to all of them. In the educational scenario of sadness, where the main characters were adults, and the issue was about unemployment, they found it more difficult and, in some cases, they needed a second or even a third chance to find the best possible answer. Likewise, if there were more than one question, they seemed to getting tired and/or not possible to maintain information given in the beginning of the educational scenario. In conclusion, the software managed to improve the development of the emotional intelligence in this group of pupils. Also, by creating more and different exercises, it may be used again to the same group of pupils and also to enriched in order to become an important tool in the special education.
University of the Aegena
