Όλοι οι τομείς της ανάπτυξης και διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου έχουν επηρεαστεί από τη διαρκώς μεταβαλλόμενη διάδοση της τεχνολογίας, την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά και από την ανάπτυξη της κοινωνίας της πληροφορίας. Η εκρηκτική εμφάνιση των τεράστιων δυνατοτήτων της τεχνολογικής εξέλιξης μέσα στα πλαίσια των διαμορφούμενων νέων συνθηκών ζωής έχει ως αποτέλεσμα να αναφύονται κατ’ επανάληψη νέα δεδομένα. Αυτά με τη σειρά τους αλλοιώνουν ουσιαστικά το περιεχόμενο, αλλά και τη λειτουργία των παραδοσιακών δικαιωμάτων του ατόμου, με προέκταση να περιορίζεται όλο και περισσότερο η ελευθερία του.
Ο εργαζόμενος καλείται σήμερα να ανταποκριθεί και να προσαρμοστεί σε καινούριες μορφές εργασίας, όπως για παράδειγμα η τηλεργασία, οι οποίες σε άρρηκτη σχέση με τη χρήση σύγχρονων μορφών τεχνολογιών πληροφορικής επηρεάζουν αυξητικά την παραγωγικότητα της εργασίας και συνάμα την ανταγωνιστικότητα των εταιρειών. Κάτω από αυτό το πρίσμα όμως μεταβάλλεται η σχέση εργοδότη και εργαζομένου και διαταράσσεται η ισορροπία της (Μήτρου, Λ., 2002:17,19, 23).
Στις μέρες μας γίνεται όλο και ευρύτερα αντιληπτό ότι το κράτος δεν αποτελεί πλέον τον κύριο και καταλυτικό μοχλό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αντιδιαστολή με τη διατύπωση του άρθρου 25, παράγραφος 1, του ισχύοντος Συντάγματος, μετά την αναθεώρησή του με το από 6/17 Απριλίου 2001 Ψήφισμα της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής, όπου «τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή της».
Η άντληση, η συλλογή, η αποθήκευση, η αθέμιτη επεξεργασία, η κακή χρήση και η διοχέτευση σε τρίτους προσωπικών δεδομένων των ατόμων και δη των εργαζομένων, η παρακολούθηση των ιδίων και των επικοινωνιών τους, της χρήσης από αυτούς των υπολογιστών και της πλοήγησής τους στο διαδίκτυο, η εμφάνιση των βιομετρικών μεθόδων αναμφίβολα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για κατοχυρωμένα συνταγματικά δικαιώματα του εργαζομένου, όπως η προστασία της ιδιωτικής του ζωής, αλλά και το δικαίωμα για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του.
Η πρόσβαση του εργοδότη μέσω της τεχνολογίας σε παραδοσιακά δικαιώματα του εργαζομένου-ατόμου, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία της επικοινωνίας, η οικονομική ελευθερία, η πολιτική ελευθερία, η θρησκευτική ελευθερία είναι δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο την ιδιωτική ζωή του εργαζομένου ή να αποτελέσει αιτία διακρίσεων εις βάρος του εντός του εργασιακού του στίβου.
Το παρόν σύγγραμμα επιχειρεί να δώσει απάντηση στο εάν υφίσταται αξίωση για ιδιωτικότητα στην κατεξοχήν δημόσια σφαίρα της εργασίας και εάν αντιτάσσεται η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων έναντι των δικαιωμάτων του εργοδότη μέσα στα όρια των ιδιωτικών σχέσεων. Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ως ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου. Η νομοθεσία της χώρας μας έχει εναρμονιστεί με το Ευρωπαϊκό πλαίσιο νομοθεσίας υιοθετώντας κανόνες και ρυθμιστικές διατάξεις προστατευτικές των προσωπικών δεδομένων. Μία τελευταία εξέλιξη στην νομοθετική διελκυστίνδα προστασίας των προσωπικών δεδομένων στην οποία θα γίνει αναφορά είναι ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
All the areas of modern man's development and living have been affected by the ever-changing technology, the globalization of the economy, and the development of the information society. The explosive emergence of the enormous potential of technological development within the framework of new life conditions has resulted in the re-emergence of new data. These in turn substantially alter the content and the functioning of the traditional rights of the individual, with the consequence that his or her freedom is increasingly limited.
The worker is now called upon to respond and adapt to new forms of work, such as teleworking, which are inextricably linked to the use of modern forms of information technology, which increase the productivity of labor and, at the same time, the competitiveness of companies. Under this angle, however, the employer-employee relationship changes and its balance is disturbed.
Nowadays, it is becoming increasingly clear that the state is no longer the main and catalysing leverage of human rights protection as opposed to the wording of Article 25 (1) of the current Constitution after its revision of 6/17 April 2001 Resolution of the Revisionary Revolutionary Parliament, in which "human rights as a person and as a member of the social community and the principle of the welfare state are under the protection of the State. All state bodies are obliged to ensure their unhindered and effective exercise ".
The extract, collection, storage, tampering, misuse and disclosure to third parties of personal data of individuals, and workers in particular, the monitoring of their own and their communications, the use of computers and their navigation in the emergence of biometric methods undoubtedly sounds the alarm of workers' constitutional rights, such as the protection of their privacy and the right to free personality development.
Employing technology through traditional technology to the worker-individual rights, such as freedom of expression, freedom of communication, economic freedom, political freedom, religious freedom, may endanger the privacy of the worker or discriminatory against him / her within his / her workplace.
This paper attempts to address whether there is a claim for privacy in the predominantly public sphere of work and whether it protects the protection of individual rights against the rights of the employer within the limits of private relations. The protection of personal data is particularly important as one of the fundamental rights of the individual. The legislation of our country has been harmonized with the European legislative framework by adopting rules and regulations protecting personal data. A last development in the legal protection of personal data will be the General Privacy Policy.
University of the Aegena
