Μελετήθηκε με τη χρήση μοντέλου ανταγωνισμού επί των πόρων η συνύπαρξη ειδών φυτοπλαγκτού μέσω του σχηματισμού συστάδων ομοειδών ειδών, σε χρονικά μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα. Οι δύο περιοριστικοί πόροι προστίθεντο συμπληρωματικά, ενώ δοκιμάστηκαν τρεις περιοδικότητες μηνιαία, ημιετήσια και ετήσια (30, 180 και 360 ημερών). Στην υψηλή περιοδικότητα (μηνιαία) επιβίωσαν δύο συστάδες ειδών, που η καθεμία περιλάμβανε ισχυρά ανταγωνιστικά είδη για τον κάθε πόρο. Αντίθετα στις χαμηλές περιοδικότητες, ευνοείται επιπλέον η επιβίωση ειδών ενδιάμεσης ανταγωνιστικότητας σε δύο διακριτές συστάδες. Για τις θέσεις σχηματισμού των συστάδων επιχειρήθηκε μηχανιστική ερμηνεία μέσω επέκτασης της επικρατούσας θεωρίας του Tilman για τον ανταγωνισμό ειδών, που όμως έχει προταθεί για σταθερά περιβάλλοντα πόρων και για περιορισμένο αριθμό ειδών. Η επέκταση, που επιτεύχθηκε μέσω της εισαγωγής της έννοιας της ‘συχνότητας βέλτιστων συγκεντρώσεων ανά είδος’, δυνητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ερμηνεία του σχηματισμού φυσικών συναθροίσεων σε μεταβαλλόμενες στο χρόνο και στο χώρο περιβαλλοντικές συνθήκες.
University of the Aegena
