Η αρχική επιδίωξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, για την εγκατάσταση μιας κοινής αγοράς, όχι μόνο εμπορευμάτων αλλά και προσώπων, οδήγησε τη Συνθήκη στην κατοχύρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων, την ελευθερία εγκαταστάσεως και την ελεύθερη κυκλοφορία υπηρεσιών, δίνοντας το δικαίωμα στους υπηκόους των κρατών μελών να ασκούν οικονομική δραστηριότητα ως μισθωτοί ή ανεξάρτητοι (μη μισθωτοί), μεταθέτοντας ή μη την οικονομική τους εγκατάσταση σε ένα άλλο κράτος μέλος, στο οποίο διαμένουν υπό τους ίδιους όρους, με τους υπηκόους του κράτους αυτού.
Οι πολίτες τρίτων χωρών, έστω και αν είναι νόμιμα εγκατεστημένοι σε κράτος μέλος, δεν απολαμβάνουν των δικαιωμάτων ελεύθερης κυκλοφορίας, αντίθετα με ότι συνέβη στα εμπορεύματα, οδηγώντας στην συνειδητοποίηση ότι η ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς, δεν έχει επιτευχθεί στον τομέα των προσώπων.
Οι πρόσφυγες, προστατεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από διεθνείς ευρωπαϊκές συμφωνίες και εθνικούς νόμους, χωρίς όμως να τους δίνεται η δυνατότητα, μέσα από την Ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, να κινούνται και να εγκαθίστανται, ελεύθερα, μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο. Παρόλα αυτά, τους παρέχονται δικαιώματα, όπως αυτό της ελεύθερης διακίνησης στη χώρα υποδοχής, δικαιώματα σε ζητήματα εργατικής νομοθεσίας και κοινωνικής ασφάλισης, το δικαίωμα σε στέγαση, καθώς και το δικαίωμα σε ίση μεταχείριση, με αυτή των ημεδαπών.
The original intention of the European Community was the establishment of a common market, not only of goods, but of people, as well. This is the reason why the Treaty, guaranteed the free movement of workers, freedom of establishment and the free movement of services, giving the right to the citizens of the Member States to engage in economic activity, as employees or independent (self-employed), or even relocate or not, their financial establishment, in another Member State, in which they reside, under the same conditions and rules, with the citizens of that particular State.
Citizens of non-member states, even though, legally established in a Member State, do not enjoy the rights to freedom of movement, contrary to what happened in the sector of goods, leading to the realization that the completion of the procedure of a common internal market, has not been achieved, in the sector of people.
The refugees are protected by the Geneva Convention of 1951 and by international European agreements and national laws. The European asylum policy does not enable them, to move and reside freely, within the European area. Nonetheless, they are provided with rights, such as free movement within the host country, in matters of labour law and social security, with the right to housing and the right to equal treatment with the national residents.
