The research initiative of this endeavor lies in the contribution to the formulation of island policy, as an integrative task towards sustainable local development. The present study explores the interactive condition between economic development and growth, on the one hand, and resilience and survival, on the other hand, under circumstances of socio-economic crisis, through an analysis of international and Greek socio-economic conditions and local perceptions of these concepts and challenges in the Greek insular space. The objective of this study is to describe and interpret these relationships in contemporary Greece, during this period of economic crisis, using Lesvos Island as a case study. Towards these goals, we examine the terms which safe-guard the European status-quo of proportionality and territorial cohesion, which ought to be based on the acknowledgment, proper exploitation and management of natural resources and cultural assets of the local societies and we propose the term «double peripherality» for cases characterized by a development deficit and intrinsic underdevelopment, such as the one of Lesvos.
Η ερευνητική αφετηρία της εργασίας είναι η συμβολή στη διαμόρφωση μιας νησιωτικής πολιτικής ως ολοκληρωμένου εγχειρήματος για την βιώσιμη τοπική ανάπτυξη. Η παρούσα εργασία διερευνά την διαδραστική συνθήκη μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της μεγέθυνσης, από την μια πλευρά, και της ανθεκτικότητας και επιβίωσης, από την άλλη πλευρά, σε συνθήκες κοινωνικο-οικονομικής κρίσης, αναλύοντας διεθνή και ελληνικά κοινωνικοοικονομικά δεδομένα και την τοπική αντίληψη της εννοιών και προκλήσεων αυτών στον ελληνικό νησιωτικό χώρο. Σκοπός της εργασίας είναι να περιγράψει και να ερμηνεύσει αυτές τις σχέσεις στη σύγχρονη Ελλάδα στη περίοδο της οικονομικής κρίσης, με περίπτωση μελέτης τη νήσο Λέσβο. Σε αυτή τη κατεύθυνση ερευνώνται οι όροι που διασφαλίζουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο της αναλογικότητας και της περιφερειακής συνοχής, που οφείλουν να βασίζονται στην αναγνώριση, την αξιοποίηση και την ορθή διαχείριση των φυσικών πόρων και των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων των τοπικών κοινωνιών, και προτείνεται ο όρος «διπλή περιφερειακότητα» για περιπτώσεις αναπτυξιακής υστέρησης και ενδογενούς περιθωριοποίησης, όπως αυτή της Λέσβου.
