Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ σχολείου και οικογένειας με παιδί με κινητικά προβλήματα στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα εξετάζει τη σχέση του σχολικού και οικογενειακού περιβάλλοντος, τους παράγοντες και τις συνθήκες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης του σχολείου με την οικογένεια, καθώς και τις αφηγηματικές προσεγγίσεις του κειμένου και το κατά πόσο η «λογοτεχνική πραγματικότητα» συμπίπτει ή αποκλίνει από την κοινωνική πραγματικότητα. Η έρευνα βασίστηκε στην ποιοτική ανάλυση περιεχομένου. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν 10 βιβλία παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας Ελλήνων συγγραφέων της περιόδου 1986 - 2015. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι στη λογοτεχνία υπάρχουν λίγα δείγματα αλληλεπιδραστικής σχέσης μεταξύ του σχολείου και της οικογένειας με παιδί με κινητικά προβλήματα. Σημαντικό εύρημα είναι ότι τα παιδιά αυτά είναι πλήρως ενταγμένα σε Γενικής Εκπαίδευσης σχολειά και η σχέση τους με τους εκπαιδευτικούς είναι στην πλειονότητα τους θετική. Ακόμη, οι γονείς με τα παιδιά τους έχουν θετικές σχέσεις κυρίως, και αν όχι αυτό φαίνεται ότι αλλάζει μετά από ένα σημαντικό γεγονός το οποίο οδηγεί στην πλήρη αποδοχή του παιδιού και επέρχεται η θετική αλλαγή στην σχέση τους. Τέλος, στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού έντονη είναι η παρουσία της γιαγιάς που έχει υποστηρικτικό ρόλο. Όσο αφορά στην επικοινωνία των δύο φορέων, οι κύριοι φορείς επικοινωνίας από τη μεριά της οικογένειας είναι η μητέρα και από τη μεριά του σχολείου είναι τόσο ο/η δάσκαλος/α όσο και ο/η διευθυντή/ντρια. Η επικοινωνία τείνει να αφορά γενικά το παιδί και την εικόνα του και όχι την μορφωτική του εξέλιξη. Θετικό στοιχείο αποτελεί ότι προτιμάται η εξ’ επαφής επικοινωνία. Αναδεικνύεται η τάση των συγγραφέων για ρεαλιστική απεικόνιση της επικοινωνίας και η έλλειψη γνώσεων σχετικά με τα κινητικά προβλήματα των χαρακτήρων τους. Επίσης, παρατηρήθηκε ότι η «κοινωνική πραγματικότητα» του θέματος προσπαθεί να εισαχθεί στη «λογοτεχνική πραγματικότητα», καθώς η λογοτεχνία είναι ένα από τα μέσα που έχει η κοινωνία για να παρουσιάζει τις αλήθειες της. Συμπερασματικά, η αλληλεπίδραση σχολείου και οικογένειας με παιδί με κινητικά προβλήματα δεν απεικονίζεται σε μεγάλο βαθμό στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία και αποτελεί ένα πρόσφορο πεδίο συγγραφικής και ερευνητικής ενασχόλησης.
University of the Aegena
