Η αποκατάσταση και η επαναχρησιμοποίηση των υδάτων για την άρδευση στη γεωργία αποτελούν καινοτόμες πρακτικές καινοτομίας. Η επαναχρησιμοποίηση του νερού υποδεικνύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως ένα σημαντικό θέμα για την βιώσιμη οικονομία, ένα ανανεωτικό σύστημα στο οποίο ελαχιστοποιούνται οι εισροές πόρων και τα απόβλητα, οι εκπομπές και η διαρροή ενέργειας. Σήμερα, το ανακυκλωμένο νερό χρησιμοποιείται κυρίως στην γεωργική άρδευση, ειδικά στις ημι-άνυδρες και άνυδρες περιοχές για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία. Η περιορισμένη συνειδητοποίηση των δυνητικών οφελών μεταξύ των στοχοθετημένων τελικών χρηστών και η έλλειψη ενός υποστηρικτικού και συνεκτικού πλαισίου για την επαναχρησιμοποίηση των υδάτων αποτελούν σημαντικούς λόγους για τη μείωση αυτής της πρακτικής στην ΕΕ. Τα λύματα συνήθως περιέχουν παθογόνους μικροοργανισμούς, πολλοί από τους οποίους είναι ικανοί να επιβιώσουν στο περιβάλλον και να μεταδοθούν στον άνθρωπο μέσω φρέσκων προϊόντων. Μολονότι οι επεξεργασίες αποκατάστασης μπορούν να βελτιώσουν τη μικροβιολογική ποιότητα του νερού, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων μπορούν να αποτελέσουν μέσο μικροβιολογικών και χημικών κινδύνων. Στόχος της εργασίας είναι να διερευνήσει τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά εναλλακτικών συστημάτων απολύμανσης, σε συνάρτηση με προτεινόμενα κριτήρια για τα μικροβιολογικά χαρακτηριστικά των προς επαναχρησιμοποίηση λυμάτων.
University of the Aegena
