The assessment of narrative skills is promoted as a fundamental and necessary element of the diagnostic process, which can provide a more complete description of language than any other language tool and consequently be a valid, predictive indicator of the later academic and social skills of the individual. The present research attempted to investigate, describe and compare the narrative skills of 114 dialectical, Greek Cypriot children of typical development, aged 4;11 to 10; 10 years and 16 children with Developmental Language Disorder, age 5;0 to 8;6 years old. More specifically, it sought to compare children's narrative skills at macrostructure level, focusing on children's performance/score on "Total narrative elements" and "Completed Episodes", using the assessment tool "The bus story". Based on the results obtained from the present research, a clear development and increasing improvement of Typical Development children has been found, which as they grow, their narrative skills at the macrostructure level improve. In contrast, the effect of gender on the performance of narrative macrostructure of Typical Development children was not considered statistically significant. Finally, comparing children with Developmental Language Disorder and children with Typical Development found that macrostructure scores are comparable between the two groups. The present study, therefore, although it is one of the few studies evaluating narrative and more specifically at macrostructure level, in dialectical Greek Cypriot children, despite the limitations, may provide a better picture of children's narrative abilities, depending on age, gender and the existence or not of pathology, while, at the same time, it may trigger further research.
Completed
Η αξιολόγηση των αφηγηματικών ικανοτήτων προβάλλεται ως ένα θεμελιώδες και απαραίτητο στοιχείο της διαγνωστικής διαδικασίας, το οποίο μπορεί να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη περιγραφή της γλώσσας απ’ οποιοδήποτε άλλο γλωσσικό εργαλείο και κατ’ επέκταση να αποτελέσει έγκυρο, προγνωστικό δείκτη των μετέπειτα ακαδημαϊκών, αλλά και κοινωνικών δεξιοτήτων του ατόμου.
Η παρούσα έρευνα επιχείρησε να διερευνήσει, να περιγράψει και να συγκρίνει τις αφηγηματικές ικανότητες 114 διδιαλεκτικών, ελληνοκύπριων παιδιών τυπικής ανάπτυξης, ηλικίας 4;11 έως 10;10 ετών και 16 παιδιών με Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή, ηλικίας 5;0 έως 8;6 ετών. Πιο συγκεκριμένα, επιδίωξε να συγκρίνει τις αφηγηματικές ικανότητες των παιδιών σε επίπεδο μακροδομής, εστιάζοντας στην απόδοση/βαθμολογία των παιδιών ως προς τα «Συνολικά στοιχεία αφηγήματος» και τα «Ολοκληρωμένα επεισόδια», με την χρήση του αξιολογητικού εργαλείου «The bus story – Η ιστορία ενός άτακτου λεωφορείου».
Με βάση τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την παρούσα έρευνα έχει βρεθεί μια σαφής εξέλιξη και αυξανόμενη βελτίωση των παιδιών τυπικής ανάπτυξης, τα οποία καθώς μεγαλώνουν, οι αφηγηματικές τους ικανότητες σε επίπεδο μακροδομής βελτιώνονται. Εν αντιθέσει, η επίδραση του φύλου στην επίδοση της αφηγηματικής μακροδομής των παιδιών τυπικής ανάπτυξης δεν κρίθηκε στατιστικά σημαντική. Τέλος, συγκρίνοντας παιδιά με Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή και παιδιά Τυπικής Ανάπτυξης, διαπιστώθηκε ότι οι βαθμολογίες μακροδομής είναι συγκρίσιμες μεταξύ των δύο ομάδων.
Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία από τις ελάχιστες μελέτες αξιολόγησης της αφήγησης και πιο συγκεκριμένα σε επίπεδο μακροδομής, σε διδιαλεκτικά ελληνοκύπρια παιδιά, η οποία ενδέχεται να παρέχει μια καλύτερη εικόνα των αφηγηματικών ικανοτήτων των παιδιών, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και την ύπαρξη ή μη παθολογίας, ενώ, παράλληλα, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας.
Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου
