Ο συγγραφέας εξετάζει το ζήτημα των απαρχών της Νέας Ελληνικής, επιχειρώντας να χρονολογήσει την πρώτη εμφάνιση βασικών γνωρισμάτων της στην φωνολογία, την μορφολογία και την σύνταξη. Στην φωνολογία εξετάζονται η εμφάνιση των ηχηρών διαρκών [v], [ð], [ɣ], η εξέλιξη των συμφωνικών συμπλεγμάτων από έρρινο ή συριστικό και κλειστό, η απώλεια της ουράνωσης, το προθετικό [a], η απώλεια του ενδοφωνηεντικού [ɣ] και η ανάπτυξη ημιφώνου [j]. Στην Μορφολογία εξετάζονται η προέλευση των ονομάτων σε -έας και -ᾶς, οι ονοματικοί μεταπλασμοί, η αιτιατική πληθυντικού -ες, τα πρωτόκλιτα επίθετα σε -ης, -η, το στερητικό [a], οι μεταπλασμοί του ρήματος και η απώλεια της αύξησης και του αναδιπλασιασμού. Στην σύνταξη εξετάζονται η χρήση της πρόθεσης εἰς αντί ἐν, η χρήση της γενικής ως αντικείμενο, ο χρονικός και επιθετικός προσδιορισμός και η χρήση της προστακτικής αντί της υποτακτικής.
(EL)
Ο συγγραφέας εξετάζει το ζήτημα των απαρχών της Νέας Ελληνικής, επιχειρώντας να χρονολογήσει την πρώτη εμφάνιση βασικών γνωρισμάτων της στην φωνολογία, την μορφολογία και την σύνταξη. Στην φωνολογία εξετάζονται η εμφάνιση των ηχηρών διαρκών [v], [ð], [ɣ], η εξέλιξη των συμφωνικών συμπλεγμάτων από έρρινο ή συριστικό και κλειστό, η απώλεια της ουράνωσης, το προθετικό [a], η απώλεια του ενδοφωνηεντικού [ɣ] και η ανάπτυξη ημιφώνου [j]. Στην Μορφολογία εξετάζονται η προέλευση των ονομάτων σε -έας και -ᾶς, οι ονοματικοί μεταπλασμοί, η αιτιατική πληθυντικού -ες, τα πρωτόκλιτα επίθετα σε -ης, -η, το στερητικό [a], οι μεταπλασμοί του ρήματος και η απώλεια της αύξησης και του αναδιπλασιασμού. Στην σύνταξη εξετάζονται η χρήση της πρόθεσης εἰς αντί ἐν, η χρήση της γενικής ως αντικείμενο, ο χρονικός και επιθετικός προσδιορισμός και η χρήση της προστακτικής αντί της υποτακτικής.
(EN)
Ακαδημία Αθηνών
