This study presents, the history of garden and parks phenomenon with emphasis on the
Tuscan Artistic Gardens and the epitome of the “Tarot Garden” of the 20th century Niki
de Saint Phalle contemporary art artist. The study analyzes the artistic influence, inspiration
and influence of Art Nouveau and the artists of Realism, to the artist and to the creation of
this modern garden-park. The connection between garden and parks with history and
contemporary art, is mentioned, as well as the relationship between symbolic romantism,
culture and garden-parks. The study consists of two parts. In the first part there is a
theoretical approach of the landscape and gardens and then follows a historical overview
of the European and especially of the Italian horticultural tradition. The second part
analyzes the case of the Tuscan Tarot Garden. The paper concludes with the conclusions
suggesting the use of artistic interventions in gardens as elements of cultural heritage. The
present study aims to present the phenomenon garden and parks, as a "good" that composes
artistic reality and cultural heritage, as a space designed by man, which has a great interest
in itself, not only for the aesthetic characteristics or historical significance, but also because
it is a living testimony of the particular relationship of man and nature.
(EL)
Η εργασία αυτή παρουσιάζει, την ιστορία του φαινομένου των κήπων-πάρκων με έμφαση
στους καλλιτεχνικούς κήπους της Τοσκάνης και επιτομή το πάρκο του «Κήπου των
Ταρώ», της καλλιτέχνιδος σύγχρονης τέχνης Niki de Saint Phalle του 20ου αιώνα. Στο
πλαίσιο της εργασίας παρουσιάζεται αναλυτικά η καλλιτεχνική επιρροή, έμπνευση και
επίδραση της Art Nouveau και των καλλιτεχνών του Ρεαλισμού, στην καλλιτέχνιδα και τη
δημιουργία του σύγχρονου αυτού κήπου-πάρκου. Αναφέρεται η σύνδεση κήπων-πάρκων
με την ιστορία και τη σύγχρονη τέχνη. Επιπλέον, αναδεικνύεται η σχέση συμβολικού
ρομαντισμού, πολιτισμού και κήπων. Η μελέτη αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο
μέρος γίνεται θεωρητική προσέγγιση του τοπίου και του κήπου και στη συνέχεια
ακολουθεί ιστορική επισκόπηση της ευρωπαϊκής και ιδιαίτερα της Ιταλικής κηποτεχνικής
παράδοσης. Στο δεύτερο μέρος γίνεται η ανάλυση της περίπτωσης του Κήπου των Ταρώ
της Τοσκάνης. Η εργασία ολοκληρώνεται με τα συμπεράσματα όπου προτείνεται η
αξιοποίηση καλλιτεχνικών παρεμβάσεων στους κήπους ως στοιχείων της πολιτισμικής
κληρονομιάς. Η παρούσα εργασία αποσκοπεί να παρουσιάσει το φαινόμενο του κήπου,
σαν ένα «αγαθό» που συνθέτει την καλλιτεχνική πραγματικότητα και πολιτισμική
κληρονομιά, ως ένα χώρο σχεδιασμένο από τον άνθρωπο, που επιδεικνύει από μόνο του
ένα μεγάλο κοινό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα αισθητικά χαρακτηριστικά ή την ιστορική
σημασία, αλλά επίσης γιατί συνιστά ζωντανή μαρτυρία της ιδιαίτερης σχέσης του
ανθρώπου με τη φύση.
(EL)
Πανεπιστήμιο Πατρών
