Microtus thomasi is a fossorial vole, endemic to SW Balkans, which uses a variety of substrates from sea level to high altitudes. Even though the remarkable chromosomal variability of this species is well-studied, very little is known regarding the vole’s underground behaviour. The enrichment of existing data was the goal of this study, starting with the scholastic uncovering of eight burrow systems in different localities of NW Peloponnese, Greece. In particular, several measurement and notes were taken, regarding those burrow systems (e.g. total tunnel length, average tunnel width and depth, number of nests, food caches, soil mounds etc.) and their complexity was calculated in terms of Fractal Dimension, based on the box-counting method. Moreover, several key coordinates from these systems were recorded with a differential GPS device, allowing their detailed mapping, using the QGIS software. Soil samples from each studied site were used for particle size analysis and estimations of CaCO3, TC, TOC, TN and TP content. Also, the vegetation type of each site was described. Our results showed in overall that extension and complexity of the vole’s burrow systems are rather more correlated with soil composition than with altitude or different soil chemical ingredients that were analyzed. Furthermore, food availability and neighbouring burrow system density in the regions, where this vole’s systems occurred, influence their morphology significantly. In comparison to older studies, interesting differences were also recorded, regarding the social behaviour of voles that lived together in a single burrow system. Finally, an effort was made to statistically distinguish those parameters that influence the measured burrow system features of Microtus thomasi.
(EL)
Το Microtus thomasi είναι ένα υπόγειο (fossorial) τρωκτικό, ενδημικό των Νοτιοδυτικών Βαλκανίων, το οποίο εντοπίζεται σε ποικιλία βιοτόπων σε διαφορετικά υψόμετρα, από το επίπεδο της θάλασσας ως τα 2000μ. Η αξιοσημείωτη χρωμοσωμική ποικιλομορφία του είδους έχει μελετηθεί εκτενώς, ωστόσο οι γνώσεις μας σχετικά με τη συμπεριφορά του είναι λίγες. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν ο εμπλουτισμός αυτών των γνώσεων, ξεκινώντας από τη σχολαστική αποκάλυψη οκτώ υπόγειων δικτύων σε διαφορετικές τοποθεσίες της ΒΔ Πελοποννήσου στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, καταγράφηκαν μετρήσεις και παρατηρήσεις σχετικές με τα δίκτυα αυτά (π.χ. συνολικό μήκος, μέσο βάθος και μέση διάμετρος στοών, αριθμός φωλιών, αποθηκευτικών χώρων, σωρών εδάφους, κτλ) και εκτιμήθηκε η πολυπλοκότητά τους με τον υπολογισμό της Διάστασης Fractal μέσω της μεθόδου box-counting. Επιπλέον, λήφθηκαν συντεταγμένες σε τυχαία σημεία εντός των δικτύων με τη βοήθεια συσκευής διαφορικού GPS, με σκοπό τη ψηφιακή απεικόνιση των χαρτών των δικτύων μέσω του λογισμικού QGIS. Δείγματα εδάφους από κάθε θέση μελέτης χρησιμοποιήθηκαν στο εργαστήριο για κοκκομετρικές αναλύσεις και εκτιμήσεις χημικών στοιχείων του εδάφους (CaCO3, TC, TOC, TN, TP). Ακόμη, περιγράφηκε ο τύπος βλάστησης των θέσεων μελέτης. Συγκεντρωτικά, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η έκταση και η πολυπλοκότητα των υπόγειων δικτύων που δημιουργεί το Microtus thomasi πιθανόν σχετίζονται περισσότερο με τη σύσταση του εδάφους, παρά με το υψόμετρο ή τα χημικά στοιχεία που μελετήσαμε. Επίσης, οι διαθέσιμες πηγές τροφής και η πυκνότητα των δικτύων στις περιοχές, όπου βρίσκονται τα υπό μελέτη δίκτυα, επηρεάζουν σημαντικά τη μορφολογία τους. Σε σύγκριση με την πρότερη μελέτη, καταγράφηκαν ενδιαφέρουσες διαφορές ως προς την κοινωνικότητα του είδους. Τέλος, έγινε μια προσπάθεια να βρεθούν οι παράμετροι που επηρεάζουν τα χαρακτηριστικά της μορφολογίας των υπόγειων δικτύων μέσω στατιστικών αναλύσεων.
(EL)
University of Patras
